De implicaties van de Transgenderwet

Binnenkort behandelt de Tweede Kamer de wijziging van de Transgenderwet. De kans is aanzienlijk dat de Tweede Kamer binnenkort voorstander bij meerderheid zal blijken voor de aanpassing van de Transgenderwet. Het is met deze wetswijziging de bedoeling dat jongvolwassenen, kinderen zelfs, makkelijker hun geslachtsregistratie kunnen laten wijzigen in de akte van geboorte. Niet alleen het versoepelen van de procedure van deze wijziging wordt beoogd: ook is het de bedoeling om de leeftijdsgrens van zestien jaar (geheel) te laten vervallen.

Zeg nou zelf: vind jij het zelf ook niet enorm transfobisch dat er een deskundige(!) aan te pas moet komen om te beoordelen of de desbetreffende persoon een serieus belang heeft bij deze geslachtswijziging, of dat je pas vanaf 16 jaar je geslachtsregistratie kan laten wijzigen? Ik bedoel: waarom mag mijn 13-jarige buurjongetje, die overigens enorm rationeel kan nadenken over allerlei complexe levenskeuzes (ironie), niet gewoon zijn geslachtsdeel laten afhakken (wat eigenlijk ook al geen vereiste meer is), en zijn geboorte akte wijzigen van een M naar een V, of een O?

Even wat (historische) context

De ‘Transgenderwet’ is geen apart bestaand onderdeel of afdeling in ons wetboek. Formeel gezien staat de Transgenderwet geregeld in boek 1 van het Burgerlijk Wetboek (hierna BW). Om specifieker te zijn, gaat boek 1 BW om het personen- en familierecht. Vanaf afdeling 13 van boek 1 BW regelt de wet enkele bepalingen omtrent wijziging van de vermelding van het geslacht in de akte van geboorte. Op dit moment bepaalt bepaalt artikel 28 (het eerste artikel van afdeling 13), lid 1, boek 1 BW het volgende:

Iedere Nederlander van zestien jaar of ouder die de overtuiging heeft tot het andere geslacht te behoren dan is vermeld in de akte van geboorte, kan van die overtuiging aangifte doen bij de ambtenaar van de burgerlijke stand onder wie de desbetreffende akte berust. Indien de akte van geboorte niet hier te lande in de registers van de burgerlijke stand is ingeschreven, geschiedt de aangifte bij de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente ’s-Gravenhage.

Dit lid is tot op heden het geldende recht, en bestaat sinds 2014. Want ook voor 2014 zijn er nodige aanpassingen gemaakt in de wet om geslachtsregistratie wijziging voor transgender personen te vergemakkelijken.¹

Artikel 28 lid 1 wordt opgevolgd door artikel 28a, dat nu nog bepaalt dat bij deze voorgenoemde aangifte wordt overlegd “een verklaring van een bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aangewezen deskundige”, zijnde een psycholoog of een arts. Kort gezegd bepaalt artikel 28a boek 1 BW nog, dat iemand die zijn geslacht wettelijk wil laten veranderen, dit enkel kan bewerkstelligen vanaf zijn/haar zestiende levensjaar, plus door goedkeuring te hebben van een deskundige.

Artikel 28a zal zometeen (hoogstwaarschijnlijk) een bepaling worden dat het ook mogelijk maakt voor kinderen onder 16 jaar om hun geslachtsregistratie te laten wijzigen. Daarover zometeen meer.

Deskundigenverklaring bij het afval

Zoals eerder vermeld is een van de vereisten voor wijziging van de geslachtsregistratie de deskundigenverklaring. Met de wetsaanpassing wordt, of zal worden bewerkstelligd dat deze deskundige als tussenschakel uit deze keten verdwijnt, omdat de deskundigenverklaring ‘inbreuk’ zou maken op het zelfbeschikkingsrecht van de transgender personen. Natuurlijk is deze deskundigenverklaring – eigenlijk fungerende als toetsing van de wilsbekwaamheid van de betrokkene – een veel te harde rem op het hyperactief en massaal wijzigen van geslachtsregistratie. Het Kinseyaanse LHBTI-kliekje zou, coûte que coûte, willen dat de geslachtsregistratie iets is wat een ieder zelfstandig, dagelijks zou moeten kunnen aanpassen, lijkt mij althans.

Gefantaseerde consensus deskundigenverklaring

De afdeling advies van de Raad van State (hierna ‘Afdeling’) betoogt in haar advies dat er onder transgender personen, ouders van genderkinderen, deskundigen en ambtenaren van de burgerlijke stand zo een aanzienlijke ‘consensus’ lijkt te zijn over de (en ik parafraseer een beetje) ‘nutteloosheid’ van de deskundigenverklaring, dat deze verklaring voor meerderjarigen wel kan vervallen. Deze ‘consensus’ steunt vooral op een evaluatieonderzoek, dat in 2017 werd uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Bij dit onderzoek zijn bepaalde groepen – waaronder genderdeskundigen, artsen en ambtenaren – ondervraagd, en is geconcludeerd dat “alle geraadpleegde groepen zouden pleiten voor afschaffen van de verklaring”. Deze conclusie is echter net zo waar als de theorie dat kabouters zouden bestaan (sorry Nar). Bij vele geënquêteerde groepen is juist een meerderheid voor het behouden van de deskundigenverklaring. Ambtenaren burgerzaken, ouders van transgenderkinderen en bezoekers van de website van Transgender Netwerk Nederland (TNN) zijn helemaal geen voorstander van het afschaffen van deze verklaring. In feite zijn enkel de vertegenwoordigers van de belangenorganisaties een voorstander: denk aan TNN, COC Nederland en patiëntenorganisatie Transvisie.²

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Nog vele andere mankementen aan deze evaluatie laat ik achterwege; voor de liefhebber heb ik de bron in de voetnoot voorzien (zie voetnoot 2). In ieder geval zal het de politiek worst wezen of deze evaluatie wel of niet een kloppende fundering heeft: het kwaad is immers geschied. Het stadium van memorie van toelichting en eventuele aanpassingen in de toelichting zelf zijn voorbij, en we weten allemaal hoe het stemmen in de Kamer eruit zal zien.

Resumerend komt het erop neer dat de deskundigenverklaring met de noorderzon vertrekt, en plaats zal maken voor een nieuwe procedure dat volledig onderworpen is aan een of andere zelfidentificatie; er is geen deskundige meer om de persoon en de keuze te beoordelen. Neen, het geslacht wat ik ben is niet meer een kwestie van het biologische zijn, het is een kwestie van puur geestelijke besluitvorming en gevoel dat het geslacht bepaalt. De deskundige vervalt, en een ambtenaar van de burgerlijke stand neemt haar plaats in, die de schriftelijke verzoeken aanneemt en behandelt. Want, wat weet een gespecialiseerde deskundige nou van de geestelijke gesteldheid van een ander? Die verklaring is louter een label, en dat label is verleden tijd. Het is onderdrukkend.

Leeftijdsgrens

Ook de leeftijdsgrens van zestien jaar moet verdwijnen, zo blijkt uit het voorstel om Boek 1 van het BW te wijzigen. De leeftijdsgrens heeft een grens, en dat opzichzelfstaand is al transfobisch, fascistisch, racistisch en extreemrechts. De grens is het probleem. Alles moet grenzeloos, zoals de genders dat ook zijn.

Afijn, het voorstel is dus om deze grens te laten vervallen. Hierdoor zal het mogelijk worden voor ook kinderen jonger dan zestien jaar om de vermelding van het geslacht te wijzigen.

De reden dat de leeftijdsgrens überhaupt bestaat, en dat deze op zestien jaar is vastgesteld, is omdat voor de wijziging van geslachtsregistratie aansluiting is gezocht bij de Wet inzake de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst. Hier is ook bepaald dat kinderen pas vanaf zestien jaar bekwaam zijn om overeenkomsten aan te gaan wat betreft geneeskundige behandelingen ten behoeve van zichzelf. Deze bepaling zal natuurlijk wel grotendeels psychologisch van aard zijn, omdat kinderen onder de zestien jaar gewoon veel te wispelturig en onbekwaam worden geacht (terecht) om bepaalde onherroepelijke beslissingen te nemen. Toch wordt gepleit voor, en waarschijnlijk overgegaan tot het verlaten van deze leeftijdsgrens.

Het enige wat het kind na de wetswijziging wel moet doen, is – met papa en mama als wettelijke vertegenwoordigers – een brief schrijven naar de rechtbank met het verzoek tot geslachtswijziging. In zaken van kinderen jonger dan 16 jaar zal een kinderrechter de balans op moeten maken. De kinderrechter waarborgt in kwestie dan zogenaamd een balans “tussen de gerechtvaardigde wens tot verruiming van de mogelijkheden tot wijziging van de geslachtsregistratie en de vanwege de jonge leeftijd van betrokkenen vereiste zorgvuldigheid, die de overheid richting het kind in acht heeft te nemen”. ³

Verwarring, ongeluk en verderf

Nu we in Nederland, zoals onze buren aan de andere kant van de Atlantische oceaan dat ook al zo fanatiek propageren, wetgeving maken en versoepelen om de geslachtswijziging te bewerkstelligen, zal de traditionele muur en die van de werkelijkheid alleen maar verder afbrokkelen. En dit gebeurt opzettelijk. Met deze wetswijziging wordt enkel en alleen en stap in de verkeerde richting gezet, en zal dit alleen gepaard gaan met depressie en verwarring, dood en verderf. De genderdysforie in jongeren wordt gevoed; dit is natuurlijk een geheel van sociale factoren afhankelijke aandoening: men in de middeleeuwen, of in de jaren 30 van de vorige eeuw leed niet aan ‘genderdysforie’. Dit was tot voor kort een geheel onbestaanbaar fenomeen. Sociale factoren, dus factoren van buitenaf, zoals problemen in de thuissituatie, autisme, indoctrinatie vanuit school over seks, TikTok, instagram en nog vele andere fenomenen die deze verwarring opwekken en beïnvloeden zijn de grootste boosdoeners. Wat krijg je dan? Kinderen die tijdens tiener- of puberjaren gevoed worden met anti-traditionele propaganda en ideeën dat ze ‘geboren zijn in het verkeerde lichaam’, of misschien wel seksuele aantrekkingskracht tot het zelfde geslacht hebben. Dit blijkt in bijna alle gevallen puur tijdelijk te zijn: zo blijkt uit studies dat 80% van kinderen met genderdysforie hier tijdens of na puberteit overheen groeit.⁴ Met dit gegeven zou je willen aansturen op terughoudendheid en voorzichtigheid bij het desbetreffende kind. Je zou geenszins moeten aansturen op puberteitsremmers of geslachtswijziging. Voor de linkse Kinsey-mob is dit echter juist de kans om toe te slaan; kinderen zijn makkelijkere prooien.

Nu zal dus ook de enkele blokkade tot geslachtswijziging van de weg worden vrijgemaakt. Verwarde kinderen wordt massaal de toegang gegeven tot een wettelijke geslachtswijziging. De genderidentiteit is bevestigt, de sociale transitie is op gang gezet. Enkel het medisch traject moet nog worden gestart. En dat is waar de meeste, onomkeerbare schade wordt toegebracht: cross-sekse hormonen, puberteitsremmers worden als middel ingezet. De gevolgen zien er niet rooskleurig uit: bot problemen, depressie, onvruchtbaarheid, suïcidale gevoelens en onomkeerbare (medische) aandoeningen.⁵

Zoals net betoogd is het duidelijk dat deze geslachtsproblemen- en wijzigingen voortvloeien uit ‘genderdysforie’, en dit haast in alle gevallen voorkomt bij mensen met psychische problematiek. Deze mensen kampen dus met interne, psychische problemen, en zouden te allen tijde moeten worden beschermd tegen het maken van autonome keuzes, vooral als deze onomkeerbaar en zeer risicovol zijn. Zo zou het loslaten van de deskundigenverklaring geen enkele positieve wending bewerkstelligen, en zal het op de lange termijn alleen bijdragen aan een groeiende groep onbegeleide psychische gestoorden die onbewaakt levensgevaarlijke keuzes maken. Meer genderdysforie, minder begeleiding, meer geslachtswijziging, meer depressie, meer dood.

En tot nu toe heb ik alleen nog behandeld wat voor negatieve gevolgen dit heeft voor de betrokkene zelf. Ik kan ook nog stellen dat de democratische rechtsstaat en de vrijheid van meningsuiting in het geding is. In die zin, dat kritische uitingen tegen deze ontwikkeling worden bestempeld als ‘homofoob’, of ‘transfobisch’ (kijk bijvoorbeeld naar de Kamervragen van kamerleden Omtzigt (groep Omtzigt) en Nicki Pouw-Verweij (JA21)).⁶ De genderideologie brengt een serieus gevaar met zich mee voor de grondwettelijke gewaarborgde rechten. Kritiek erop wordt bestraft met een ‘extreemrechts’ stickertje op de persoon. Of ‘desinformatie’.

Conclusie

Wetende dat de Raad van State op vele onderwerpen overwegend conservatief is, in tegenstelling tot de Hoge Raad, doet dit me pijn. Nu roep ik niet op tot een specifieke juridische hervorming, of tot concrete veranderingen in deze staatsrechtelijke relatie. Het doet me pijn dat de Afdeling met een mijns inziens zwakke houding, minimaal gebaseerd op of ingelezen in evaluatierapporten concludeert dat het kabinet tekortschiet in motivering waarom de leeftijdsgrens verdwijnen moet, en dat het kabinet – het hoogste politieke orgaan in ons staatsbestel – lak toont aan de Afdeling, geen aanpassing maakt in het wetsvoorstel, zich waarschijnlijk niet eens achter de oren krabt of dit hele wetsvoorstel wel zo’n helder idee is, en louter de motivering van het wetsvoorstel aanpast door te zeggen dat er een rechterlijke tussenkomst blijft, en dat het daardoor “onmogelijk” is dat een minderjarig kind een ondoordachte of overhaaste beslissing kan nemen tot wijziging van zijn geslachtsregistratie.

Het is zo ironisch en verdrietig tegelijkertijd dat de politiek enerzijds vol is van ‘machtenspreiding’ en deels overvloeiende machten van de Trias Politica, en nu ineens op dit onderwerp een strikte scheiding van machten propageert. Nu is de kinderrechter de enige schakel die een discretionaire bevoegdheid krijgt om te beoordelen of een minderjarig kind, jonger dan zestien jaar, wel of niet bekwaam is en een rationele keuze kan maken om zijn/haar geslacht onherroepelijk te doen veranderen.

Vervelend is ook om te zien dat deze wetswijziging ons een stap dichterbij brengt naar een realiteit waar een simpel biologisch en wetenschappelijk waarneembare constatering aan de kant wordt geschoven voor een volledig subjectieve. Geslacht is iets wat niet meer objectiveerbaar en waarneembaar is van de buitenkant. Het geslacht is iets dat volkomen afhankelijk is van binnenuit. Van gedachten, ideeën, en hoe een zichzelf identificeert. Het is gedachtegoed. Door wettelijk ook maar een kiertje open te zetten voor dit soort postmoderne gedachtenspinsels geven we onze legitimiteit – maar ook de realiteit – volledig prijs. Zometeen openen we dusdanig “the floodgates” voor deze troep dat zelfs wij de vraag ‘wat is een vrouw’ niet meer kunnen beantwoorden.⁷

Het laten vervallen van de minimumleeftijd en de deskundigenverklaring zal alleen maar resulteren in meer ondoordachte, impulsieve en idiote keuzes die jonge kinderen zullen maken over hun geslacht. Kinderen zijn onschuldig en naïef, hebben te maken met puberteit, gedragsveranderingen, en zijn erg vatbaar voor indoctrinatie. Het is toch ook logisch dat jonge kinderen veel te jong en onbekwaam zijn om keuzes te maken die hun hele leven zal veranderen? Het is toch evident dat jonge kinderen een gebrek hebben aan het (h)erkennen van onherroepelijkheid van keuzes? Maar laten we vooral gehoor geven aan psychisch gestoorde mensen door zelfs de geboorte certificaat aan te passen voor hen die dat zint.

De vraag die ik ter afsluiting wil stellen aan de lezer: Staan wij als (rechts)reactionairen op tegen de vernietiging van de sekses en tradities en de aanval op de waarheid, of steken wij de Rubicon over?