De mythe van Israël als bondgenoot

Terwijl de gevestigde orde en hun linkse lakeien volop de proxyoorlog tegen Rusland steunen, en daarmee hun deel spelen in de gestage opmars naar een breed, wereldwijd conflict, zijn het de rechtse vleugel en de joodse lobby die via het Midden-Oosten de weg plaveien naar een mogelijke Derde Wereldoorlog. Proponenten van Israël stellen dat wij hen moeten steunen omdat het land onze bondgenoot is maar vertellen ons nooit waaróm dat zo zou zijn. In dit stuk duik ik de geschiedenis in om de aanname dat Israël een bondgenoot van Nederland en het bredere Westen zou zijn te ontkrachten.

Joods-Christelijke waarden

Regelmatig hoort men dat het Westen is gebouwd op ‘joods-christelijke’ waarden. Een term die relatief recent een nieuwe betekenis heeft gekregen. De term vindt zijn oorsprong in een brief uit 1821 van Alexander Mccaul, een christelijke missionaris die zich specifiek richtte op de bekering van Joden, die met ‘judeo-christian community’ verwees naar Joden die zich bekeerd hadden tot het christendom. Vanaf de jaren ’50 wordt de term ‘joods-christelijk’ gebruikt om de waarden waarop de westerse beschaving zou zijn gebouwd te duiden. Echter staan joodse en christelijke waarden haaks op elkaar; zo is het dat de Joden Christus verwierpen. Hedendaagse Joden zijn de nazaten van de voorouders die Christus en zijn leer niet omarmden. Veel Joden, zoals de apostelen, accepteerden Christus wel, verspreiden zijn leer in het Romeinse rijk en werden christenen. Na de komst, kruisiging en wederopstanding van Christus en nadat Hij de profetieën uit het Oude Testament vervulde, ontstond het christendom.

Uit de verwerping van Zijn leer, zijn vervulling van het Oude Testament en Hemzelf ontstond een afgesplitst en nieuw jodendom. In de Talmoed, het op een na belangrijkste boek binnen het jodendom, staat dat Maria de moeder van Jezus ‘overspelig’¹ was en dat Christus in de hel in uitwerpselen kookt voor zijn misdaden.² Verder staat in hetzelfde boek dat in de eerste veertig dagen na conceptie een foetus wordt beschouwd als ‘slechts water’³ en dat er zes verschillende genders zijn, niet slechts man en vrouw.⁴ Ook de geschiedenis tussen eerst het katholieke Westen, en later ook protestanten, en de Joden is er een van spanning en conflict. Joden hebben eeuwen gesegregeerd in Europa geleefd in hun eigen wijken en zuilen. Bijna twee millennia heeft de Joodse diaspora assimilatie weten te voorkomen.

Het Heilig Land

Gesticht in 1948 na decennia van massa-immigratie door voornamelijk Joden uit Oost-Europa, riep Israël dat jaar de onafhankelijkheid uit. Hedendaags weinig besproken in het publieke debat is hoe de Joden het in den beginne lukte om de regio eigen te maken, een indrukwekkende prestatie. Nadat het Ottomaanse rijk in de Eerste Wereldoorlog werd verslagen, kwamen veel van diens voormalige gebieden onder bestuur van Europese machten. Zo ook in 1920 het ‘Brits mandaatgebied Palestina’. In de decennia die volgen groeide het aandeel Joden van ~10% naar 32% in 1947 en in 1948 als gevolg van ‘Plan Dalet’ en de ‘Nakba’, de etnische zuivering van zo’n 750 duizend Palestijnen, naar 82%.⁵ Plan Dalet was een reactie op een naderende oorlog tussen de Joden en de omliggende Arabische landen als gevolg van het geweld tussen Palestijnen en Joden in de decennia ervoor, het eindigen van het mandaat van de Britten en de VN-verdeling van het gebied. Het plan moest zoveel mogelijk grondgebied veroveren om de Joden een zo goed mogelijke verdediging te verzekeren.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

De decennia die leiden tot de Eerste Arabisch-Israëlische oorlog worden gekenmerkt door wreedheid. In deze periode revolutioneerden de Joden asymmetrische oorlogvoering en perfectioneerden zij de autobom, toen de ‘Stern gang’ een Brits politiebureau opblies met 4 doden en 140 gewonden als gevolg.⁶ De Stern Gang, voordat zij later een politieke partij werden, voerden meer van dit soort acties uit in zowel het Midden-Oosten als in Europa. Zo voerden ze een bomaanslag uit op de ‘British Colonial Club’ in 1947 en stuurden meerdere bombrieven naar Britse overheidsgebouwen en politici waaronder Churchill. Ze legden bommen onder treinen van Cairo naar Haifa wat resulteerde in totaal 68 doden. Ook de ‘Irgun’, waar de Stern Gang of ‘Lehi’ uit voortkwam, pleegden terrorisme. Zo zijn zij verantwoordelijk voor de bomaanslagen op de Britse ambassade in Rome in en op het Koning David Hotel in Jerusalem in 1946 met 91 doden als gevolg. De Irgun werd later de IDF. Leden van dit soort organisaties werden later prominente Israëliërs zoals o.a: oud minister president Yitzhak Shamir, rabbijn Baruch Korff, oud parlementsleden Geula Cohen en Natan Yellin-Mor en politicus Mordechai Olmert. De bovengenoemde aanslagen zijn slecht het puntje van de ijsberg en ook na de onafhankelijkheid van Israël stopten dit soort acties niet.

Lavon affaire

In 1954 ontploften er na sluitingstijd boeken in een Amerikaanse overheidsbibliotheek in Egypte. In deze boeken zaten zelfgemaakte tijdbommen met nitroglycerine. Het was slechts één van een reeks aanslagen gericht op Amerikaanse, Britse en Egyptische bibliotheken, bioscopen en scholen die als doel hadden de destabilisatie van de Egyptische samenleving. De daders waren Egyptische Joden gerekruteerd door de Israëlische militaire inlichtingendienst met het specifieke doel om te doen lijken alsof de aanslagen gepleegd waren door Egyptische nationalisten, communisten, of de Moslimbroederschap. Minister van Defensie Pinhas Lavon moest aftreden vanwege het incident. De Israëlische overheid heeft betrokkenheid bij het incident officieel ontkend tot 2005, toen toenmalig President Moshe Katsav de daders beloonde met ‘certificaten van waardering’.

Het USS Liberty incident

De Zesdaagse oorlog begon in 1967 nadat Israël een verrassingsaanval uitvoerde op Egypte, omdat dit land eerder een belangrijke zeeroute van Israël blokkeerde. Tijdens deze oorlog lag het Amerikaanse marineschip ‘USS Liberty’ in de internationale wateren voor de kust van Israël op een inlichtingenmissie. Op 8 juni om 14:00 uur doorboorden kogels van een Israëlische ‘Mirage III’ straaljager Amerikaans staal, glas en vlees met 34 doden en 171 gewonden als gevolg. Hoewel Israël claimde dat zij het schip verkeerd geïdentificeerd hadden, excuses maakten en schadevergoedingen uitbetaalden verdenkt de overlevende bemanning van de USS Liberty dat de aanval opzettelijk was. Het transcript van een audio-opname die jaren later werd vrijgegeven lijkt dit te bevestigen:⁷

Piloot: “Dit is een Amerikaans schip. Wil je nog steeds dat we aanvallen?”

IDF commando centrum: “Ja, volg het bevel.”

Piloot: “Maar meneer, het is een Amerikaans schip, ik kan de vlag zien!”

IDF commando centrum: “Maakt niet uit, val aan.”

Verzoeken van de overlevende bemanningsleden om diepgaande onderzoeken te doen naar het incident zijn altijd afgewezen en genegeerd.⁸

De Bijlmerramp

Op 4 oktober 1992 vloog Israëlisch vliegtuig El Al Flight 1862 een flatgebouw in de Bijlmer in met 43 doden als gevolg. Hoewel een ongeluk, werd achteraf duidelijk dat het vliegtuig giftige chemische goederen, gebruikt in de productie van zenuwgas, naar Israël smokkelde. In het programma ‘NOVA’ verklaarde El Al-operation manager J. Plettenberg dat EL AL Israël Airlines vermoedelijk een overtreding heeft begaan met de vrachtdocumenten van het verongelukte vliegtuig. Het vrachtmanifest van de vlucht, die vanuit New York kwam, miste bepaalde vrachtgegevens. Ook waren er meerdere versies van het vrachtmanifest in omloop. Nadat hij deze onthullingen deed werd hij ontslagen.

Vlak na de crash verschenen er, volgens getuigen, mannen in brandbestendige pakken die tussen de brandstukken aan het zoeken waren. Zij arriveerden en vertrokken in een helikopter, na onderzoek van het AD bleek dat alle radargegevens van die nacht gewist waren. Volgens een agent die de wacht hield bij de crashsite ging het om Israëliërs. Volgens een uitgelekt rapport van de Rijksrecherche verklaarden meerdere agenten dat direct na de ramp een zestal mannen zich hadden aangediend als Israëlische geheime dienst en dat zij toegang eisten tot het terrein. Toen hen dit ontzegt werd probeerden de geheim agenten met geweld de centrale commando wagen van de politie binnen te dringen. Enkele maanden later maakte het ministerie van Buitenlandse Zaken bekend dat er zo’n 60 Shin Bet geheimagenten in Nederland gestationeerd waren, met de voornaamste taak de beveiliging van Al El vluchten.

In het Vlaamse dagblad De Standaard verscheen een artikel waarin een fotograaf claimde dat enkele met wrakstukken volgeladen vrachtwagens zich afsplitsen van de andere en niet naar Schiphol zijn gebracht maar mogelijk naar Duisland. De fotograaf wilde anoniem blijven omdat hij “geen zin had in een kogel van de Mossad tussen zijn ogen”. Het onderzoek naar de ramp en de verdachte incidenten werd actief tegengewerkt door de Israëlische overheid. De Israëlische ambassadeur Gal dreigde zelfs schiphol in te willen ruilen voor een ander vliegveld als het onderzoek tot meer ongunstige berichtgevingen zou lijden.

In een artikel in Trouw uit 1994 claimde oud Mossad-agent Victor Ostrovsky dat de cockpitvoicerecorder standaard uit EL AL vliegtuigen word gehaald als er voor de Mossad word gevolgen. Eerder claimde Ostrovsky dat Mossad agenten de CVR gestolen zouden hebben vanuit de puinhoop na de ramp. Israël is een van de weinige landen die niet de verplichting heeft altijd met een CVR te moeten vliegen. Verder claimde Ostrovsky dat Schiphol een bijzonder functie positie heeft; geheimagenten van de Mossad ontmoetten elkaar steevast op Schiphol. In het artikel bevestigd een manager van een luchtvaartmaatschappij dat EL AL een zeer bijzondere positie heeft: “Ze vormen een soort land in een land”.⁹

Infiltratie

Op Zaterdag 24 april 2010 trekt Gidi Marcuszower zich terug als kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen. Aanleiding was een AIVD-brief waarin stond dat Marcuszower betrokken was bij een organisatie die informatie doorspeelde naar een buitenlandse mogendheid en dat hij contact had met medewerkers van buitenlandse inlichtingendiensten. In die periode was de in Tel-Aviv geboren PVV’er bestuurslid van de Nederlandse tak van de Likoed, een Israëlische, regerende, politieke partij. Volgens bronnen van het NRC zou het gaan om Israël en de Mossad. In 2024 trok Geert Wilders de kandidatuur van Marcuszower als Minister van Asiel en Migratie in naar aanleiding van de resultaten van een nieuw AIVD onderzoek.

In 2016 verscheen er een artikel in De Volkskrant waarin bekend werd dat de AIVD in 2010 ook onderzoek deed naar Geert Wilders. Het artikel stelt dat er serieuze twijfels waren over de loyaliteit van de PVV voorman en mogelijk Israëlische beïnvloeding. Wilders die in zijn jeugd op tussenjaar is geweest bij een kibboets in Israël, is zelf ook van Joodse komaf en is getrouwd met de Joods-Hongaarse Krisztina Marfai.¹⁰ Wilders komt meer dan regelmatig op voor Israël en diens belangen. Er is sprake van diepgaande politieke beïnvloeding in de Nederlandse politiek door onze ‘bondgenoot’ Israël.

Conclusie

Op zijn zachtst gezegd gedraagt Israël zich niet als vriend. Hard gezegd toont het land structureel vijandigheid jegens het Westen. Ik nodig eenieder die beweert dat Israël een bondgenoot is uit om te reageren op dit artikel. Engageer met de voorbeelden, duik zelf in de geschiedenis. De bal ligt bij boomer-rechts om met redenen te komen waarom Israël wél een bondgenoot is; ik zie de argumenten en de daaruit voortvloeiende discussie graag tegemoet!