Domesticering

Dit essay maakt deel uit van de essay-serie ‘De Futuro-Fundamentalistische Revolutie’. Zie hier het vorige deel.

Motto: *‘het gewennen aan het klimaat’*
(intensieve menshouderij: economische, sociale, psychologische, politieke selectie)

Economische selectie: Het sinds de kabinetten Lubbers absoluut dominante economische model van het neoliberalisme, sluit psychologisch goed aan bij de sterk individualistische Nederlandse volksaard en de ‘calvinistische’ Nederlandse arbeidsethiek: het staat theoretisch voor handhaving van een vrije markt en vrije handel, bescherming van privé-bezit en bevordering van kapitaalaccumulatie. Dit zijn, in theorie, de oude randvoorwaarden van het op ‘protestantse ethiek’ gebaseerde ‘klassieke kapitalisme’, waarbinnen iedere burger de vruchten kan eten van zijn eigen harde werk, individuele initiatief en innoverende ondernemerschap. In de praktijk zijn de uitkomsten van het neoliberalisme echter heel anders. De overheid heeft door het slopen van basale arbeidsrechten, het afdwingen van permanente loonmatiging, het verhogen van de collectieve lastendruk en het toelaten van massale arbeidsimmigratie de positie van de Nederlandse arbeider zozeer ondermijnd dat niemand in Nederland nog rijk wordt van hard werk. Onder het neoliberale regime is loonarbeid in Nederland nu alleen nog voor losers. Tegelijk is de regel- en belastingdruk op zelfstandigen en ondernemers in de vitale MKB-sector zodanig vergroot dat noch initiatief noch ondernemerschap lonen, tenzij men terugvalt op de grijze en zwarte sectoren. Het zijn vooral de veelal met ruimhartige startsubsidies en buitenlands kapitaal begonnen, vaak voor witwas-doeleinden misbruikte en frequent met informeel beloonde familie bemande ‘etnische minderheid’ ondernemingen die zich goed kunnen handhaven in het oerwoud van woekerende regelgeving en exploderende belastingdruk.

Het oud-Nederlandse verband tussen werk en opbrengst, tussen verdienste en beloning is daarmee een exclusief archeologisch fenomeen. Dat verband is inmiddels omgekeerd: waar men vroeger voor een dubbeltje geboren nooit een kwartje werd, daar wordt dat dubbeltje nu een stuiver. Wie wél floreren onder het neoliberale regime zijn haar nieuwe zetbazen (‘investeerders’, ‘ondernemers’ en ‘consultants’ die handig weten te profiteren van constante cycli ‘privatiseringen’, ‘aanbestedingen’ en ‘reorganisaties’), haar trouwe uitvoerders (het nieuwe Befehl-ist-Befehl ambtenarencorps van politiek-correcte femo- en allo-creaturen) en alle grote en kleine criminelen die niet al teveel de randjes van het ‘gedoogbeleid’ van post-Nederlandse narco-staat en piraten-republiek opzoeken. Naïeve inheemse Nederlandse arbeiders, ZZPers en MKBers die zich nog vastklampen aan restanten ex-calvinistische arbeidsethos en burgerzin zijn in die nieuwe realiteit letterlijk het kind van de rekening: het is met hun werk en uit hun belastinggeld dat het neoliberale regime haar corrupte bestuurders, haar monstrueuze bureaucratie en haar stemvee, consumptiebasis en slavenpersoneel producerende massa-immigratie onderhoudt. Het neoliberale regime is in die zin de ultieme ‘omgekeerde Robin Hood’: het steelt van de armen om aan de rijken te geven. Het verwezenlijkt aldus de economische selectie die hoort bij het door de globalistische vijandelijke elite beoogde domesticeringsproces: het bestraft het goede en beloont het slechte.

Sociale selectie: Het sinds de counter culture van de jaren ‘60 intellectueel modieuze en sinds de jaren ‘00 absoluut dominante sociale model van het cultuurmarxisme sluit even goed aan bij de radicaal-protestantse Nederlandse traditie: besef van nooit inlosbare erfzonde, bevinding van goddelijke uitverkiezing en nadruk op hypertrofische gewetensvorsing zijn basale en onmisbare uitgangspunten binnen de cultuurmarxistische dogmatiek (met ‘seksuele repressie’, ‘patriarchale onderdrukking’ en ‘wit privilege’ als centrale thema’s) en dus essentiële elementen van het Social Justice Warrior ethos. Het cultuurmarxisme werd geleidelijk dominant tijdens de ‘lange mars door de instituties’ van de hippie-to-yuppie babyboomer generatie: deze (als geheel) collectief narcistische generatie slaagde erin een schizofrene ‘alternatieve realiteit’ te bestendigen waarin Gordon Gecko-stijl greed is good neoliberalisme probleemloos gedijt naast Femke Halsema-stijl ‘knokken voor wat kwetsbaar is’ cultuurmarxisme. Het hallucinante resultaat van deze twee generaties consequent volgehouden doublethink is niets meer of minder dan een nihilistische Umwertung aller Werte in het sociale bereik. Christelijke opofferingsbereidheid en naastenliefde zijn vervangen door hun cultuurmarxistische tegenstellingen: lafheid en egoïsme zijn de standaardinstellingen van het door geïnstitutionaliseerde rancune gedreven cultuurmarxisme. Alle logica, rechtvaardigheid en moed is toxic masculinity. Alle beschaving, hoge cultuur en schoonheid is white privilege. Elk waargenomen kwaliteitsverschil - hoge geboorte, lichamelijke schoonheid, overerfde intelligentie, natuurlijk talent, jeugdig geluk - is een microagression. Het cultuurmarxistische establishment richt zich daarom op de maximale nivellering, afschaffing en bestraffing van alles wat in deze wereld nog hoog, intelligent, schoon en onschuldig is. Het wachten is op de ultieme consequentie: dat mooie vrouwen een masker moeten dragen om lelijke vrouwen niet te ‘kwetsen’, dat intelligente mensen een hoofdtelefoon met luide popmuziek moeten opzetten om hun ‘privilege’ te verkleinen, dat sportieve en sterke mensen met metalen gewicht in hun schoenen moeten rondlopen om hun ‘oneerlijke voordeel’ te compenseren - en dat blanken nog slechts mogen ‘paren’ met niet-blanken om hun ‘biologische privilege’ voor altijd uit te bannen.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De Zwarte Poolster, in onze boekenwinkel.

Psychologische selectie: De psychologische selectie die past bij de hiervoor besproken neoliberale economische selectie en cultuurmarxistische sociale selectie berust op een geraffineerd systeem van social engineering dat begint met anti-opvoeding (‘kinderopvang’, ‘gebroken gezinnen’, ‘alternatieve gezinsvormen’) en anti-scholing (‘openbaar onderwijs’, ‘seksuele voorlichting’, ‘maatschappijleer’) en dat wordt bestendigd met permanente MSM-indoctrinatie en massale psychiatrische interventie. In deze nieuwe dispensatie is mannelijk-assertief gedrag bij schooljongens ADHD, is gereserveerd-intelligent gedrag bij wetenschappers ‘Asperger Syndroom’, is geniale inspiratie bij artiesten ‘Bipolaire Stoornis’, is perfectionistische organisatie ‘Obsessieve-Compulsieve Stoornis’ en is bedachtzaam zwijgen ‘Selectief Mutisme’.¹ In dit psychologische ‘nieuwe normaal’ worden psychische ziekte en gezondheid omgekeerd gedefinieerd en wordt de nieuwe psychologische ‘normaal-stand’ op collectief niveau gehandhaafd door een combinatie van permanente sociaal-economische druk, media manipulatie, justitiële repressie en illusie politiek. Dit is de leefwereld van het post-moderne Westerse liberaal-normativisme, sinds de ‘Corona Coup’ van 2020 in toenemende mate totalitair vorm gegeven door de globalistische vijandelijke elite.²

Politieke selectie: De op nationaal niveau hoogst zichtbare autoriteit verantwoordelijk voor de implementatie van het liberaal normativisme is de Nederlandse politieke klasse, verenigd in wat door Thierry Baudet goed is omschreven als het ‘partijkartel’. In eerste en laatste instantie is dit partijkartel verantwoordelijk voor het handhaven van de neoliberaal/cultuurmarxistische status quo en het voorkeursbeleid daarbij is simpelweg niets doen. Dit beleidsmodel ligt in de oude lijn van het in Nederland sinds anderhalve eeuw dominante klassieke liberalisme: als puntje bij paaltje komt is liberalisme altijd anti-politiek, dat wil zeggen de sabotage van elke politieke actie die gericht is tegen de tegen-natuurlijk heerschappij en het woeker-sjacher verdienmodel van de geldklasse. De politieke implementatie van het liberaal normativisme vereist het wegschrappen van alle politieke ijkpunten, idealen en hogere referentiepunten. Het resultaat is de sabotage van elke anti-regressieve vorm van politieke actie en elke niet-lucratieve vorm van wetshandhaving. Het liberaal normativisme kan in dat opzicht worden begrepen als het ‘zwaartekracht’ bezinksel van de politieke wereld: het reduceert elke politieke overweging tot de laagste gemene deler. Liberaal normativistische politiek realiseert het egalitair collectivistisch denken dat eigen is aan zowel het neoliberalisme als het cultuurmarxistisme en dat vorm geeft aan de ‘maatschappelijke vrijheid’ van de zogenaamde ‘participatie maatschappij’, waarin iedereen zogenaamd zijn ‘eigen verantwoordelijkheid neemt’.

Zo worden veel onbegrijpelijke evil clown world fenomenen ‘begrijpelijk’. Waarom in het ‘gave land’ van Mark Rutte grooming gangs en loverboys ongestoord hun gang gaan: tienermeisjes kiezen immers zelf voor het oudste beroep. Waarom ouderen in armoede leven: mensen zijn immers zelf verantwoordelijk voor hun levensonderhoud. Waarom ‘Henk en Ingrid’ in onleefbare en criminele achterstandsbuurten wonen: zij kiezen immers zelf voor hun woonomgeving. Zij allemaal hadden immers kunnen kiezen voor het Wunderwaffe van de liberaal normativistische Brave New World: geld. Let wel: niet geld verdienen, maar geld graaien. Als je het niet wilt binnenharken via een pooier, kun je immers toch ook kiezen voor ‘suikeroompjes’ sponsoring of een ‘bolletjes’ vliegreisje naar Zuid-Amerika? Als je niet arm oud wilt worden, kun je immers toch ook kiezen voor een groot geld carrière in het ‘management’ en ‘project aanbesteding’ circuit rond de (semi-)overheid in plaats van voor oneigentijds domme ‘eerlijke arbeid’? Als je niet in een omgevolkte ‘prachtwijk’ wilt wonen, kun je immers toch altijd met een zwartgeld bijbaantje en een woekerpolis hypotheekje verhuizen naar één van de schone, veilige en prettige - men zou bijna zeggen: blanke - buurten waar ‘het betere soort mensen’ woont?

De inheemse Nederlander moet natuurlijk wel even ‘gewennen aan het klimaat’ - aan de realiteit van een nieuwe, ex-Nederlandse leefwereld. Aan een letterlijk nieuw (want: nu al tien graden Celsius warmer) klimaat, aan de overwoekering door ‘invasieve exoten’, en aan de nu alles overheersende jungleoorlog van allen tegen allen - van jong tegen oud, van vrouw tegen man, van arm tegen rijk, van hoogopgeleid tegen laagopgeleid en van zwart tegen blank. Dat ‘gewennen’ is simpelweg deel van de domesticering proces dat de inheemse Nederlander moet doorlopen om zijn nieuwe plaatsje in de intensieve menshouderij en het aankomende paradijs van de globalistische Nieuwe Wereld Orde te verdienen. De inheemse Nederlander moet eventjes ‘door de zure appel heen bijten’.

Dit essay maakt deel uit van de essay-serie ‘De Futuro-Fundamentalistische Revolutie’. Zie hier het volgende deel.