Een alliantie met moslims!?

Sinds een jaar of twee lees ik regelmatig berichten over een vermeende, gewenste of ongewenste alliantie tussen conservatieven of reactionairen, en moslims. Ik ben nog niet zo heel lang een actief gebruiker van sociale media, dus wellicht is het al langer aan de gang, en ongetwijfeld heb ik veel gemist. Toch wil ik hieronder een greep doen uit die berichten, en een beknopt overzicht geven van wat die alliantie dan zou inhouden, waarom het wenselijk en voor de hand liggend is en wat de belangrijkste bezwaren ertegen zijn. Ik sluit dit stuk af met mijn eigen visie op deze alliantie, op wat ze in kán houden. Hiervoor is het mijns inziens gepast om vooraf een soort van open kaart te spelen: ik beschouw mijzelf als reactionair én Nederlandse moslim. Hoewel de focus in dit stuk vooral ligt op de meer opzienbarende alliantie tussen reactionairen en moslims, horen christenen en andere religieuzen en traditionalisten hier ook bij. Omwille van relevantie en gemak beperk ik mij zoveel mogelijk tot de Nederlandse en Vlaamse context.

De alliantie tussen reactionairen en moslims: wat is het nu?

Laat ik eerst verhelderen wat ik in dit stuk bedoel met reactionairen. Het zal op deze website al meermaals zijn verklaard, maar het onderscheid tussen reactionairen en conservatieven is praktisch gezegd vooral dat conservatieven “willen behouden wat is”, waarbij datgene “wat is” telkens mee opschuift in de progressieve richting die onze maatschappij opgaat, terwijl reactionairen terug willen naar een situatie vóór de intrede van de moderne progressie, naar een situatie in het ideale verleden, waarin het denken over de richting van onze maatschappij werd ingegeven door Goddelijke, absolute waarden. Dit onderscheid is zo essentieel dat ik in lijn met deze website kies voor het gebruik van het in onmin geraakte woord “reactionair”, óók wanneer ik daarmee een deel van de mensen bedoel die zichzelf zouden omschrijven als conservatief.

Hoewel ik al wat langer geleden in mijzelf vraagtekens stelde bij het vreemde verbond tussen links-progressief en moslims in de Nederlandse politieke context, werd een mogelijke alliantie voor mij voor het eerst concreet voorgesteld in een podcast met Dennis Honing en Fausto Lanser.¹ Toegegeven, Dennis is niet altijd even orthodox in zijn islam, en Faust is meer een (archeo-futuristische?) nationalist dan een reactionair. Toch werden in deze vermakelijke podcast veel onderwerpen besproken die juist raken aan belangrijke raakvlakken tussen reactionairen en moslims: opvattingen over het traditionele huwelijk, een afkeer van seksuele degeneratie, een hiërarchische maatschappij en een meer spirituele dan materiele wereldvisie. Lanser geeft in deze podcast zelf aan dat er in delen van “intellectuele kringen van extreem-rechts” al langer sympathie bestaat ten opzichte van de Islam. Wat dat concreet is, weet ik niet, want zolang loop ik niet mee, maar het bestaat kennelijk langer. Dennis Honing draagt nog steeds zijn versie van een reactionaire Islam uit via een tiental Facebook-accounts en in diverse podcasts, o.a. bij Blue Tiger Studio en Café Weltschmertz.

Op Twitter zijn de contouren van een dergelijke alliantie waarschijnlijk het beste zichtbaar. Een groeiende groep veelal jonge -en vaak anonieme- twitteraars die in hun twitterbio o.a. reactionair, conservatief en moslim hebben staan trekken samen op in debatten over bijvoorbeeld Bijzonder Onderwijs, LHBT-indoctrinatie op scholen, seksuele losbandigheid en massa-immigratie. Het is bijzonder om te zien dat jongeren uit groepen waarvan voorheen verwacht werd dat zij elkaars politieke tegenstanders waren, samen opkomen voor zaken die onder zware druk van het neoliberale denken staan.

In de landelijke politiek zijn er eigenlijk alleen bij Forum voor Democratie signalen waar te nemen die weliswaar nog geen alliantie, maar toch minstens een toenadering tussen reactionairen en moslims te noemen zijn. Thierry Baudet gaf onlangs aan het interessant te vinden dat allianties aan het verschuiven zijn en gaf aan “zich niet meer verbonden te voelen met anti-islam rechts”.²

Waarom is een alliantie wenselijk?

De grote tegenstelling van onze tijd is die van de materialistische en de spirituele wereldvisie. Ongenuanceerd gesteld zijn alle politieke en meta-politieke ideologieën te herleiden tot een variant van deze twee fundamenteel verschillende visies. In de eerste visie staat het materiële centraal: alle overwegingen zijn het gevolg van gevalideerde kennis, en kennis is alleen gevalideerd wanneer het empirisch meetbaar is. Alle andere overwegingen, namelijk die van geestelijke, niet-empirische meetbare aard, spelen simpelweg geen rol in overwegingen, beleid en besluiten. Het liberalisme en het communisme/socialisme zijn de voornaamste politieke uitingen van deze visie in onze moderne tijd. Spirituele wereldvisies zijn ouder en hebben hun veelomvattende beslag gekregen in religie. Zij baseert zich op absolute, geopenbaarde waarheden en waarden, heeft als focus voor overwegingen júist datgene wat het materiële overstijgt; het metafysische dat de mensheid onderscheidt van dieren en dingen.

In de Nederlandse politieke context zijn alle politieke partijen, op FVD en SGP na, ten diepste liberaal. Christendemocratie, neoliberalisme, sociaal-democratie: uiteindelijk is het de afwijzing van elke vorm van immaterieel dogma wat deze partijen bindt, en waarvan zij uiting geven in hun streven om “iedereen zichzelf” te laten zijn. De verwrongen vorm van “vrijheid” die liberalen nastreven, laat geen ruimte voor andersdenkenden, geen ruimte voor niet-liberalen. Daarom mag het Bijzonder Onderwijs alleen nog maar bestaan, wanneer het niet meer Bijzonder is, maar “gewoon liberaal”. Christenen mogen christen zijn, zolang ze maar liberaal zijn in hun opvattingen en in de opvoeding van hun kinderen. Hetzelfde geldt voor moslims. In het recente verleden, toen de links-liberalen van de PvdA nog een grotere vinger in de pap hadden, werden moslims nog enigszins uit de liberale wind gehouden, omdat zij door hen gezien werden als onbeschaafde kinderen, die je hun achterlijke ideeën over zedigheid en gezin niet kon aanrekenen omdat zij (nog) onvolwaardig waren. Nu een deel van de moslims na drie of vier generaties nog steeds aan deze ideeën vasthoudt, en de sociaal-democraten hebben plaatsgemaakt voor de meer hardcore liberalen van de VVD en D66, zal de ijzige wind van het koude liberalisme ook die gemeenschap op een directere manier raken. In het publieke debat zal de hypocriete opiniemaker soms de moslims nog negeren uit angst voor represailles uit islamistische of politiek correcte hoek, maar de teneur is duidelijk in de behandeling van moskeeën, omroepen en islamitische scholen: de Islam moet en zal óók liberaal worden. Dat de liberalen de reactionairen niet verdragen behoeft geen verdere toelichting dan dat het woord “reactionair” zo’n beetje de grootste politieke belediging is die een liberaal kan uiten.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Zo worden wij samen niet meer verdragen, reactionairen, christenen en moslims. En daarmee is de belangrijkste lans al gebroken: een alliantie is wenselijk omdat het nodig is. Wij leven in een tijd van materialistische en liberale hegemonie. Op alle terreinen waarop invloed op onze levens uitgeoefend kan worden: in de politiek, de media, de populaire en hoogcultuur, overal is de liberale visie oppermachtig. Als wij niet willen verdwijnen, hebben wij elkaar nodig om te overleven.

Maar het is niet alleen noodzaak dat ons bindt: er is ook veel gemeenschappelijk. Zoals al gezegd leven reactionairen en moslims (en christenen en andere religieuzen) beide vanuit een primair spirituele wereldvisie. Wij kijken allen naar boven, naar datgene wat boven onze materiele wereld uitkijkt, en streven ernaar die hogere doelen te benaderen. Wij hebben allen respect voor het oude: voor onze wortels en tradities. Wij gaan er niet voetstoots van uit dat nieuwer beter is, en dat verandering altijd progressie betekent. Wij geloven in een wereld die niet geregeerd wordt door de kilte van een spreadsheet, en hebben oog voor datgene dat kwetsbaar is. Niet uit zwakte, maar uit kracht. Wij onderkennen de kracht van onze lusten en driften, juist door te erkennen dat de mens gebaat is bij begrenzing.

Bezwaren

Er zijn zeker ook bezwaren, of op zijn minst haken, ogen en waarschuwingen. Ten eerste is er het gegeven dat moslims voornamelijk (maar niet uitsluitend) allochtoon zijn. Hoewel migranten hier nu een aantal generaties zijn, zijn zij toch nog steeds in praktische zin “vreemdeling”: wij-en-zij denken inzake cultuur en politiek zijn eenvoudig waar te nemen. Dat veel van hen óók niet meer helemaal thuis zijn in de eigen cultuur maakt dat gegeven niet eenvoudiger. Het voortbestaan van wij-zij denken, tribalisme, ligt dus op de loer, ook tijdens en na een eventuele alliantie.

Een wat mij betreft minder sterk bezwaar is het veronderstelde uitheemse karakter van de Islam. Ja, de Islam kent zijn oorsprong in het midden oosten, maar het christendom ook. Het christendom kent een langere geschiedenis in Europa, maar dat is geen hard argument, meer een kwestie van tijd. De Koran is geschreven in het Arabisch en die taal speelt een rol in het praktiseren van de religie, dat is zeker waar, maar het Oude Testament is ook niet in het Haags geschreven, en een vreemde taal voor de liturgie is niet vreemd en zeker ook niet per sé nadelig. Een vervolgbezwaar op dit laatste, soms gehoord uit etno-nationalistische hoek, is dat het christendom om dezelfde reden net zo goed wezensvreemd is voor Germanen en dat wij Nederlanders moeten terugkeren naar onze Germaanse volksgeloven. Hoewel ik die consequente lijn begrijp, en zeker ook sympathie heb voor een deel van de argumenten aangaande de herbeleving van ons volksgeloof, ben ik persoonlijk van mening dat een brede ontkerstening ten faveure van een pre-christelijk geloof niet realistisch is, een onnajaagbare schim. Ik geef echter direct toe dat ik te weinig af weet van de theologie van onze verloren volksgeloven om dit mooi te beargumenteren, maar wellicht ligt daarin, in die onbekendheid, ook wel een deel van het argument.

Tot slot

Zoals al eerder gezegd, geloof ik dat samenwerking nodig is om verzet tegen de totale hegemonie van het liberalisme nog enigszins mogelijk te houden. Ik geloof dat er veel gemeenschappelijk is in wereldbeeld en waarden. In elk geval genoeg om in een verzuilde samenleving samen te kunnen leven, zoals dat in het verleden ook ging met verschillende denominaties. Verzuiling is daarmee wel een voorwaarde, maar tevens ook een gewenst resultaat, omdat alleen verzuiling recht doet aan de werkelijke diversiteit die Nederland rijk is. Wij reactionairen belijden namelijk dat wij mens zijn, geen dier of ding, maar een mens naar Gods gelijkenis. En door dat mens zijn, zijn wij ook gehecht aan het eigene, aan onze ouders, onze kinderen, onze familie, onze gemeenschap, onze stam, ons volk. De kracht van diversiteit, zo geloof ik althans, is júist dat het divers is, en geen homogene, onherkenbare melting pot. Nodig én wenselijk dus, een alliantie -geen assimilatie- van reactionairen, moslims en christenen tegen de liberale hegemonie.

Dan blijft nog wel de vraag over wát die alliantie idealiter in zou moeten houden. Daarvoor wil ik eigenlijk alleen een voorzetje geven, en de lezer uitnodigen mee te denken over manieren waarop een alliantie der reactionairen nog meer nuttig is.

Ten eerste dienen wij ons te beseffen dat wij in de huidige tijd elkaars bondgenoot zijn, en niet elkaars vijand. Tijdens het beleg van Wenen was het wellicht anders, maar in deze tijd en plaats hebben wij meer te winnen mét elkaar dan zonder elkaar. Dit moeten wij actief uitdragen, zodat ook boomer-rechts, strenge SGP-ers en scherpslijpende soennies gaan begrijpen dat wij meer te winnen hebben bij samenwerking dan bij polemiek, zieltjes winnen en vliegen afvangen.

Vervolgens kunnen wij samen optrekken, in politiek, maatschappelijk debat en middenveld, in kwesties die onze leefgemeenschappen aangaan. Verzet tegen uitholling van de wet Bijzonder Onderwijs kunnen wij veel beter samen doen, dan door naar de ander te wijzen met “ja maar de moslims dan?”. Wij zouden samen kunnen stemmen, zodat onze vertegenwoordigers in onze kapotte parlementaire democratie in ieder geval meer middelen hebben om onze boodschap uit te dragen. De partijen die zich daarvoor lenen staan hierboven al genoemd. Vertegenwoordigers van die partijen zouden zich ook meer moeten beseffen, of in elk geval meer moeten uitdragen, dat er een islamitisch electoraat is dat niet vies is van Bijzonder Onderwijs, strenger strafrecht en de promotie van het traditionele gezin. Hoe zit dat eigenlijk met de mensen bij DENK? Wellicht kan een lezer die daar contacten heeft ze op de mogelijkheden van een dergelijke alliantie wijzen? En tot slot, laten reactionairen van alle pluimage ook samen schrijven en publiceren. Waar beter dan hier, op Reactionair.nl.