Een brief voor de hopelozen

In het land waar het wantrouwen en de desillusie de politiek in hun greep hebben, rijst de vraag wat er volgende maand moet gebeuren bij de Provinciale Statenverkiezingen. Terwijl het cynische spel van campagnes nog op gang moet komen, rijst de vraag uit alle hoeken op wie, wat en of men überhaupt zal stemmen. Nerveus verschieten de meningen van optie naar optie en niet dikwijls landen ze op de uitroep dat het maar beter is om helemaal nergens op te stemmen. Helaas bevat die uitkomst een kleine weeffout: Niet stemmen is voor minkukels.

Wij leven in een representatieve democratie, je enige gegeven rechten zijn je stemrecht in geformaliseerde verkiezingen en het recht om je uit te spreken in het publieke debat. Dat tweede kan men negeren, dat eerste niet. Elke stem staat. Je stem is jouw in steen gebeitelde keuze voor ten minste de komende termijn, statistisch staat hij echter voor eeuwig vast. Hij zal blijven getuigen, als signaal, als symbool—als teken van verzet of juist als teken van steun—van jouw mening. Hij zal je blijven typeren door de jaren heen, hij zal je uittekenen, hij zal mensen doen vragen “Wie zijn die mensen?”, hij zal de mensen doen glimlachen die het met je eens zijn en de mensen doen zieden die jou en je idealen haten. Je stem is jouw stempel op de politieke geschiedenis, jouw acte de présence. Als je niet stemt besta je politiek gezien niet. Bovendien is het jouw enige parlementaire macht. Immers; wij leven in een representatieve democratie; jouw stem beslist over zetels én, nog directer, over restzetels. Natuurlijk, dat doet hij niet alleen. Eén stem wint geen zetel, zoals één schot geen oorlog wint, maar een zetel wordt niet gewonnen zonder stemmen, zoals een oorlog niet wordt gewonnen zonder schoten. Geen van onze bewegingen was ergens gekomen zonder stemmen. Zonder de hype van aantallen, zonder de aandacht, zonder de bij de zetels behorende subsidies, zonder de vertegenwoordiging en zichtbaarheid. Stemmen is jouw macht, jouw minste macht en jouw grootste macht. Waarom zou je je eigen macht niet willen maximaliseren? Als je ergens voor staat dan stem je en je staat ergens voor—anders las je immers geen Reactionair.nl.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Dan zwijg ik nog over het feit dat als jij, uit recalcitrantie, ontevredenheid, of een andere gezapige vorm van lafheid, het nalaat om je plicht¹ te doen, je tegenstander dat niet zal nalaten. Met de kennis van een NOS-short, het bemoedigende gevoel een goed burger te zijn of de plichtsgetrouwheid van een lang leven in de rug, begeven de aanhangers van de partijen die ons land in de uitverkoop doen zich wél naar de stembus. Zij snappen wel het belang wat jij niet tot je door wil laten dringen. Noem hen NPC’s maar zij bewijzen hun kamp hiermee een grote dienst, want hun gedrag vertaalt zich in echte zetels, in echte parlementaire macht, in nieuwe mogelijkheden voor slinkse en slechte politici om geitenpaadjes te vinden die de Nederlander veiligheid, rust, ruimte, geborgenheid en levensonderhoud zullen kosten. Erger nog, structurele verschuivingen, de dwang voor partijen om nieuwe coalities op te zoeken en zich te heroriënteren, de druk die het parlement op het publieke discours heeft, dat alles valt in het voordeel van de tegenstander uit als er maar genoeg goede mensen thuis blijven. De slechte en misleidde mensen komen immers wel opdagen. Zolang jij thuis blijft verandert er niets. Maar mocht je toch komen, en niet alleen jij, maar ook allen die het verder met ons eens zijn, dan kan de wind gaan waaien. Dan is de rechtse druk op het systeem, de brede afkeer van het landsverloochenende beleid van de VVD, het CDA en bovenal D66, spoedig niet meer iets van de peilingen, maar een reële macht, een onoverkomelijk obstakel in de Eerste Kamer en de Provinciale Staten. Dan moet er wel een nieuwe politiek komen, want zo is de representatieve democratie dan ook wel weer: het geeft ons één kans, maar als we die kans pakken dan heeft het geen uitweg meer, dan moet het luisteren.

Als je echter geen lapzwans bent en je al lang besefte dat stemmen goed is, dan nog kan je altijd meer doen dan enkel zelf te stemmen. Mobiliseer vrienden, familie en buren waarvan je weet dat ze de zaak steunen, gebruik je recht om met volmachten voor anderen te stemmen; maak de politiek zo publiek mogelijk. Wees aanstekelijk, spreek met verve en draag je idealen uit waar dat kan en past. Zoals ik reeds zei: hoe meer goede mensen stemmen (en er zijn er honderdduizenden die ondanks dat ze weten hoe de vork in de steel zit niet komen opdagen), hoe meer macht zich tegenover de verkwanseling van dit land samenbalt en hoe groter de impact van de uitslag op de sfeer in het land zal zijn. Laat de overwinning weer klinken, net als in 2019. Het is toen gebleken dat het kan. Laat ik bovendien, als laatste feit, in herinnering brengen dat volgens de peilingen het kabinet straks zelfs met de steun van PvdA-GroenLinks op een meerderheid van slechts één zetel in de Eerste Kamer kan rekenen. Stem ze weg; het kan, waarde vrienden. Alles kan veranderen als wij allemaal onze plicht doen. Doe je plicht; ga stemmen.