Een vruchtbare planeet: Doe-het-zelf Pronatalisme

In het artikel “Dodemansplaneet” wordt beschreven het fenomeen van de wereldwijde daling van de geboortecijfers;¹ waarbij geen enkel land, rijk of arm, jong of oud, warm of koud wordt gespaard voor bevolkingskrimp en vergrijzing. Een extreem voorbeeld van dit fenomeen is Zuid-Korea: Basisscholen, kinderdagverblijven en zelfs kinderziekenhuizen worden gesloten. Er zijn simpelweg niet genoeg kinderen meer om al deze faciliteiten open te houden. Zuid-Korea, een Oost-Aziatische republiek waar in 1960 de gemiddelde vrouw 6 kinderen had is nu de voorloper in kinderloosheid, met een geboortecijfer van 0.7 kinderen per vrouw. Met een minder dramatisch tempo en een kleinere daling in geboortes heeft dit vergrijsingsproces zich ook in Europa voltrokken en nu zit de rest van de Derde Wereld er ook middenin. (Sub-Sahara) Afrika, het Midden-Oosten, Zuid-Azië en Latijns-Amerika hebben allemaal snel dalende geboortecijfers, met landen zoals Turkije, Brazilië en Argentinië die voorheen kinderrijk waren maar nu evenveel of minder kinderen hebben dan Europeanen.

De vraag rijst onder demografen, politici en pro-natalisten: ‘Als het geboortecijfer zo hard kan dalen, kan het dan ook weer omhoog worden gebracht?‘

Geprobeerde oplossingen

Het fenomeen van dalende geboortecijfers is niet exact nieuw; Het vroeg vergrijsde Frankrijk begon al in 1939 met overheidsbeleid om gezinnen aan te moedigen meer kinderen te nemen. Andere Europese landen volgden pas later; velen pas lang nadat de seksuele revolutie en “de pil” vanaf eind jaren 60 de geboortecijfers hard had laten dalen in zowel het Westen als de Warschau-Pact landen. De Sovjet-Unie hief extra inkomensbelasting op kinderlozen, Oost-Duitsland gaf extra privileges aan gezinnen met meer kinderen, Westerse landen strooien met kinderbijslag, subsidies en toeslagen voor kinderopvang…

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Uiteindelijk met beperkt effect: Geen van deze landen is het sinds de jaren 70 gelukt om het geboortecijfer structureel op of boven de 2 kinderen per vrouw te krijgen, in tegendeel; er worden nu nog minder kinderen geboren. Vijftig jaar aan geboortedata van talloze Europese landen toont aan dat financiële steun, kinderopvang en extra vrije dagen niet het gewenste effect hebben gehad.

Wat werkt dan wel?

Vooraf ik hierover begin: Ik ga het hebben over de culturele zijde van pro-natalisme en wat de lezer zelf kan betekenen hierin, sinds de huizenmarkt, klimaat en massa-migratie als meegewogen oorzaken van het huidige geboortecijfer al meer dan genoeg aan bod zijn gekomen.

• Religie: De eerste clue zien we in de Biblebelt, een string van Christelijke Gemeentes waar de Kerken voller zijn en de kinderen talrijker. Met name de twee meest gelovige gemeentes Staphorst en Urk springen eruit met een geboortecijfer dat het dubbele is van het Nederlands gemiddelde. Uit dit binnenlandse voorbeeld alleen al is duidelijk dat geloof tot meer kinderen leidt, met name religies die gezinsvorming als een essentiële hoeksteen van een gezond religieus leven beschouwen.

• Positivisme: Met uitspraken als “De Wereld is veel te gevaarlijk om kinderen in te zetten” schrijven groepen tieners en jongvolwassenen hun kinderwens de vuilnisbak in. Daarnaast is het een negatief vooroordeel over het gedrag van mensen die nog lang niet geboren zijn; gaan we nu al veronderstellen dat de nieuwe generatie de Aarde meer kapot gaat maken?! Het is een onhistorisch oordeel dat de cumulatieve positieve impact van het werk van elkaar opvolgende generaties ontkent; elk huis een toilet en douche, hoge standaarden in voedselveiligheid en succesvolle inspanningen om het milieu schoner te maken, zijn van generatie op generatie bewerkstelligd en verder verbeterd. Op een dag zijn jouw en mijn (klein)kinderen diegenen die ons goede werk oppakken waar wij het richting het einde van onze levens neerleggen.

• Niet ‘wachten tot jullie er klaar voor zijn”: Het idee om te wachten met kinderen totdat “jullie er klaar voor zijn” is één van de meest steriliserende uitspraken die je kan doen. De facto komt het neer op het uitstellen van een kinderwens totdat een leeftijd bereikt wordt waarop zwanger worden een stuk moeilijker, onzekerder en langduriger is met een vergrote kans op miskramen. Allemaal leuk en vervullend om (zeker als vrouw) je carrière voor te laten gaan, maar de prijs is het niet waard. De prijs is de grote kans dat je nooit kinderen zal krijgen of minder dan jullie wilden, omdat je vruchtbare jaren achter je liggen tegen de tijd dat je gaat proberen zwanger te worden. Ditzelfde argument geldt ook voor de vrouw die zich hiertegen denkt te verzekeren door het laten invriezen van haar eieren.

• Mannelijke Kostwinnaar: In tegenstelling tot vrouwen is er een positieve correlatie tussen inkomen en de talrijkheid van het kroost. Mannen met een hogere socio-economische status hebben een grotere kans zich voort te planten (“maak meer geld, incel”). Een Finse studie met basisinkomens toonde aan dat als het geld gegeven werd aan de vrouw, het aantal geboren kinderen afnam, terwijl dezelfde studie aantoonde dat als het geld naar de man ging het aantal kinderen toenam.

• Vrijgezelligheid en kinderloosheid de-/abnormaliseren: Vóórdat het abnormaal werd om te veronderstellen dat iemand hetero is, was het normaal om gevraagd te worden (door met name familie) of je “al een vriendje/vriendinnetje hebt?” en “(wanneer) willen jullie kinderen?” Er was een sociale verwachting dat je een partner ging zoeken en samen een gezin begon. Je bent pas volwassen en volwaardig lid van de samenleving wanneer je ouders wordt; en met deze verwachting leefde de mensheid al sinds mensheugenis. Abnormalisatie van vrijwillige kinderloosheid begint in de eerste instantie door te wijzen op de positieve impact die het hebben van kinderen heeft op de levens van beide ouders. Op de tweede plaats komt het noodzakelijke schrikbeeld over de gevolgen van geen kinderen krijgen: Zoals spijt krijgen dat je geen kinderen hebt wanneer de menopauze intreed, toenemende sociale isolatie naarmate familie en vrienden wegvallen en pas weken na je overlijden te worden ontdekt in je eigen woning nadat de buren de politie belden wegens langdurige stankoverlast.

• Dating strategieën: Het moderne datinglandschap is hoofdzakelijk een online vleeskeuring waar talloze teleurstellingen voor een niet onaanzienlijke minderheid leiden (en soms lijden) tot opgeven. De sleutel zit hem juist in “Approaching with density": Ken jezelf en leer jezelf zo duidelijkgearticuleerd en volledig mogelijk te omschrijven. Je ‘verkoopt’ immers jezelf aan een potentiële partner die met onzekerheden zit over wie jij bent en wat je intenties zijn. Generatie Z faalt disproportioneel in het vinden van een partner, juist doordat deze generatie een grotere behoefte heeft om iemand goed te leren kennen en begrijpen vóórdat de volgende stap richting een relatie wordt gezet. Deze behoefte is meer dan logisch, gezien Generatie Z bang is om door dezelfde echtscheidignen te worden getroffen als hun ouders: “Mijn ouders pasten niet bij elkaar. Ik wil niet dezelfde fout maken als hen.

• Donorschap: Voor wie het aangaan van relaties niets is of voor wie een grotere stempel wil zetten op de toekomstige generaties is er donorschap; het doneren van eicellen of zaad ten behoeve van het vervullen van andermans kinderwens. Donorschap kan zowel via een spermabank alsook freelance (direct contact met “wensouders”). Juist op dit moment is er een groot tekort aan Nederlandse donoren: 75% van al het gebruikte donorzaad wordt uit het buitenland geïmporteerd (soort van omvolking), omdat te weinig Nederlandse mannen zich aanmelden als donor. Het vereist slechts een paar dozijn donors om Nederland weer zelfvoorzienend te maken in donorsperma.In Nederland hebben donorkinderen vanaf hun 16de jaar het recht hebben om te weten wie hun vader is. Een donor wordt geacht open te staan voor contact met zijn (volwassen) kinderen; je blijft immers door bloed verbonden. Wil je graag helpen andermans kinderwens in vervulling te brengen, dan is donorschap slechts een paar online zoekopdrachten van je verwijderd.

Conclusie

Totdat er een overheidsbeleid uitvoerbaar is dat effectief en structureel de geboortecijfers omhoog stuwt, is het de verantwoordelijkheid van demografie-bewuste mannen en vrouwen om de culturele en religieuze fundering voor een kinderrijke toekomst zelf te creëren, op spiritueel vergelijkbare wijze als dat het Christendom het Romeinse Rijk van binnenuit beïnvloedde tot het punt waarop keizer Constantijn zelf inzag dat het Christendom de toekomst is.