Heeft links beleid nog toekomst?

Mijn stelling is dat de Studentenopstand van 1968 en daaropvolgende jaren nog steeds doorwerken in de huidige tijd. De Studentenopstand was een gewelddadig protest tegen de ‘oude traditionele maatschappij’ gericht op autoriteit van wetenschappers en religie. Feministen eisten vrije abortus, de studenten verklaarden zich marxistisch, vooral op de universiteiten zelf, en het hele politieke toneel verschoof naar links en beïnvloedde diepgaand wetenschap, bedrijfsleven, ambtenarij, media en kunst en cultuur. We noemen dit cultuurmarxisme en het werkt nog door tot op de dag van vandaag. In mijn artikel Hoe Karl Marx Europa vernietigde op deze site schrijf ik meer hierover,¹ tevens in relatie gebracht tot woke. Wat we nu als woke ervaren roept de vraag op of dit de trend wordt voor de komende tijd of dat het een tijdelijke woekering is die zichzelf gaat opblazen in de absurditeit van de eigen denkbeelden. Abwarten und Tee trinken.

Verlichtingsgedachten

Maar om deze tijd nog beter te kunnen duiden is het zinvol dat we terugkijken naar de denkers van de Verlichting van de achttiende eeuw. Dit is niet de plek om daar uitgebreid op in te gaan, maar toch een paar opmerkingen in dat verband. Er wordt frequent gesteld dat de Verlichting het tijdvak is van de opkomst van de rationaliteit en dat het een klap was voor religie. Dat is correct, maar het was tevens de start van de twijfel, de wetenschappelijke methode van these en antithese. Voor de exacte wetenschappen vormt dat geen struikelblok. De these kan getoetst worden en dan kan blijken of iets waar is of onwaar. Onderzoek in de fysica kan getoetst worden en dan blijkt de these waar of onwaar is. Voor de sociale wetenschappen ligt dat een slag anders. Als iets als een waarheid wordt geponeerd, kan veelal zonder harde toetsing de these in twijfel worden getrokken door ‘mijn waarheid’.

Jean Jacques Rousseau (1712-1778) geldt als een belangrijke Verlichtingsfilosoof. Hij kwam met de these dat ieder mens als een ‘tabula rasa’ - een wezen zonder intrinsieke zonden - geboren wordt. De zondigheid van de mens wordt teweeg gebracht door de omgeving. Dat betekent dat een eeuwige strijd dient plaats te vinden tegen een omgeving die de mens tot verkeerde gedachten en tot verkeerde daden verleidt. Vanuit dit uitgangspunt wordt binnen het ‘nature - nurture’ stramien, de nurture geboren. De Duitse econoom en socioloog Karl Marx (1818-1833) geldt als de belangrijkste filosoof van links. Hij is bij uitstek een nurture-filosoof, contra de uitbuiting van arbeiders en pro de klassenstrijd. Marx had overigens nooit een arbeider ontmoet en evenmin een stap in een fabriek gezet. De strijdkreet van de Franse Revolutie “liberté, fraternité, egalité” bracht Marx op de (heilloze) gedachte van gelijkheid, met name gelijke kansen en gelijke uitkomsten, in het communisme uitgewerkt naar het utopische ideaal “ieder werkt naar vermogen en ontvangt naar behoefte.” Pas later is duidelijk geworden dat de mens niet alleen bepaald wordt door nurture maar vooral door nature, hetgeen mede te danken is aan de evolutietheorie (Charles Darwin, 1809-1882), de biogenetica en biofysica. Ook verscheidene filosofen, zoals Schopenhauer, Nietzsche en de psychoanalyticus Freud, begrepen dat de aard van de mens grotendeels is aangeboren en een beduidende rol speelt hoe hij met de omstandigheden die hem in de linkse gedachte zouden “vormen” omgaat.

Waar laat dit links?

Links negeert het belang van deze bevindingen als opvattingen die nature voorop stellen, en dit stevig kunnen onderbouwen, omdat dit het belang van de nurture-denkbeelden, zoals verwoord door Karl Marx, ondermijnt. De centrale stelling van Marx luidt: “De geschiedenis van iedere tot dusver bestaande maatschappij is de geschiedenis van de klassenstrijd.” Dat is puur ‘nurture’ en wee je gebeente als je er anders over denkt. “Dan sla ik je op je bek”, zoals een medestudent mij tijdens de Studentenopstand mij toevoegde. De Belgische evolutionair feministe Griet Vandermassen wordt verketterd door radicale feministen omdat zij uitgaat van genetische verschillen tussen man en vrouw, de nature benadering.² Links maakt selectief gebruik van feiten om de meningen te staven en kan niet anders om zich staande te houden. Links wil met cancelling of met bruut geweld haar gelijk halen, mede via activisme van *Social Justice Warriors. *

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Het nurture kamp wordt tot een terugtrekkende beweging veroordeeld door de sterke wetenschappelijke opkomst van nature en tracht te scoren middels statistieken, kunstgrepen en pure intimidatie. Bijvoorbeeld in de psychologie worden statistieken ingezet om bepaalde gedragingen te onderbouwen in stereotypen, bij voorkeur te hanteren contra rechts. Statistiek inzetten in mensstudies leidt tot ontmenselijking aangezien mensen worden samengevoegd in cohorten waarbij wordt verondersteld dat mensen binnen een cohort gelijk zijn. Maar mensen zijn in principe gelijkwaardig, maar nooit aan elkaar gelijk. Sociale studies zijn wel degelijk relevant, maar toch van bescheiden waarde aangezien een solide toetsing veelal amper mogelijk is. Wat resteert is dan maar oogkleppen op en strijden voor de ideologie en utopie met het ‘doel heiligt de middelen’, onder negatie van feiten.

Van de gewelddadigheid van links hebben we ook onlangs overigens weer getuige mogen zijn; vandalisme in de Amsterdamse binnenstad, barricades van opgestapeld meubilair en uit de bestrating gerukte klinkers en het bestoken van agenten met ammoniak.

Progressief bestaat dat?

Het blijkt dat ‘progressief’ een holle frase is. Men gaat erin mee want wie is er nou niet voor vooruitgang? Men stelt progressief gelijk aan verbetering; van omstandigheden, technologie, van rechten. In feite resteert, als we alle lagen wollige taal en idealisme weghalen, slechts de gelijkheidsdrang. Waar het om draait is de vraag: wat zijn de kernwaarden waarop men beleid wil formuleren en welke waarden wil men loslaten gaande de ontwikkelingen. Dat ligt voor sociaaldemocraten en conservatieven wezenlijk anders. Sociaaldemocraten zijn utopisch, gebrand op gelijkheid tot in extreme vormen, conservatieven zijn dit niet. Wat wel bestaat is een conservatief beleid gebaseerd op waarden die zich door de eeuwen heen bewezen hebben, gericht op dienstbaarheid voor de leefomgeving, het gezin als hoeksteen van de samenleving, tradities, waardering voor wat voorouders tot stand hebben gebracht en voor de vrijheid waarin wij leven, burgerschap, vrijheid van meningsuiting, liberale arbeidsmarkt en financiële markt, vrijhandel en vrijheid van gedrag, mits binnen de afgesproken kaders. Prof.Thomas Sowell, emeritus hoogleraar aan de Stanford University, Hoover Instituut, noemt dit de ‘constraint vision’. Sowell: “it is usually futile to talk facts to people who are enjoying a moral superiority in their ignorance.”³ De morele superioriteit en het morele exhibitionisme van linkse mensen is inderdaad stuitend.

Het alternatief is dus een conservatisme, zonder nostalgie, niet wars van vooruitgang; conservatisme is de basis waarop de samenleving door de eeuwen heen kon floreren. Het wint steeds meer terrein. Links beleid is uitvoerig uitgeprobeerd in voormalig communistische landen, maar het heeft nergens gewerkt. Het surrogaat alhier, cultuurmarxisme, werkt evenmin. In westerse landen dringt dat steeds meer door. Heeft links beleid toekomst? Het mag betwijfeld worden.