Het tijdsbestek van kunst

wanneer ik mooie beelden van kathedralen post, krijg ik vaak hetzelfde commentaar: “Dit is niet meer mogelijk, want het kost te veel”. In een wereld waarin gebouwen worden vernietigd, bijna net zo snel als ze worden gebouwd, moet deze valse tweedeling verdwijnen. Het hangt vooral af van het tijdsbestek waarin je denkt.

Bouwen voor de eeuwigheid versus bouwen voor de mode

De moderne opvatting van tijd staat in contrast met de antieke opvatting van tijd. 10 jaar lijkt voor de moderne mens een lange tijd, terwijl een katholiek vindt dat de protestantse revolutie pas gisteren heeft plaatsgevonden. Dit verschil in tijdsbestek is zichtbaar in alle aspecten van het moderne en katholieke denken.

De moderne wereld is geobsedeerd door mode, of viral gaan. Dit zijn beide uitingen van hetzelfde concept: een korte en zware dosis focus op iets nutteloos. De katholieke liturgie wijst naar het hoogste en probeert zondaars te corrigeren die deze focus verloren hebben. Binnen het moderne denken is er niet zo’n centrale focus. Door dit gebrek aan focus kan alles de aandacht van de mensen trekken. Als het op enigerlei wijze nuttig is, zal het blijven. Zo niet, dan verdwijnt het snel.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals Desengaño, in onze boekenwinkel.

Hetzelfde idee van mode zien we ook in de moderne kunst. Moderne kunst probeert je aandacht te trekken, maar uiteindelijk heeft het geen betekenis, behalve rebellie. De normale reactie erop is afkeer of verwarring. Moderne kunst is gericht op mode, en richt de aandacht op wat er niet toe doet. Kunstgalerijen, waar enorme hoeveelheden moderne kunst in omloop zijn, of bouwwerken op het openbare plein, die na plaatsing binnen korte tijd weer worden verwijderd. Deze tonen beide de kortstondigheid van moderne kunst aan.

Veel oude kunst is verloren gegaan, maar dat ontkracht het punt niet. Namelijk dat het gemaakt is om eeuwig te blijven bestaan. Daarom trekken de oude gotische kathedralen in een atheïstisch westen nog steeds zo veel publiek. Mensen snappen intuïtief waar het bij schoonheid om gaat.

Om terug te komen op de opmerking aan het begin van mijn betoog. In het mode-kader heeft het geen zin om moeite te doen om iets moois te maken. Als het in korte tijd vernietigd moet worden, waarom dan iets bouwen dat naar iets hogers streeft. Het is slechts van belang iets te maken dat de aandacht trekt, en daarvoor is schoonheid niet een van de belangrijkste aandachtspunten. Moderne architectuur maakt gebouwen die goedkoop te bouwen zijn. Door kostenbesparingen zullen constructies onvermijdelijk voor de hand liggende details uit het oog verliezen (bibliotheken bouwen waar de boeken in brand vliegen).¹

Et in saecula saeculorum.²