“Het woke denken is een religie geworden!”

U heeft waarschijnlijk wel een krantenkop of twee gezien met een titel als “Het woke denken is een religie geworden!”,¹ “Eerst waren er de christenen, toen de moslims en nu de woke-beweging!”,² enzovoort. Niet alleen linkse mensen en journalisten maken deze vergelijkingen en analogieën, maar ik heb het zelfs vrij rechtse mensen zien doen. Wat houdt deze vergelijking eigenlijk in? Laten we daar eens over nadenken.

Wat zouden “woke” en religie gemeen hebben? Slechts zeer weinig dingen die je als positief zou kunnen classificeren, misschien het fanatisme. Maar waar de vergelijking meestal op bouwt is het feit dat zowel “woke” als “religie” een onwrikbare toewijding en geloof in zogenaamde irrationele principes en dogmatiek zouden hebben. Wat geïmpliceerd wordt is dat “woke” een incarnatie is van de nu bijna van de aardbodem verdwenen praktiserende christen, en dat is natuurlijk iets slechts! Wij klassiek liberalen weten hoe de wereld écht in elkaar zit, de misleide mensen van vroeger vertrouwden op priesters, geloofden in dogma’s, waren achterlijk, en, onwetenschappelijk! Net als woke!

De beginselen

Het is echter duidelijk dat er een verschil is. Terwijl “woke”, of progressieve liberalen zoals we ze vanaf nu zullen noemen, de gebrekkige en relativistische beginselen van het liberalisme eenvoudigweg op iets andere manieren interpreteren, heeft de religieuze persoon een toewijding aan een absoluut beginsel waar hij zijn waarden uit put.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals Desengaño, in onze boekenwinkel.

Neem bijvoorbeeld gelijkheid. Gelijkheid kan duidelijk op vele manieren worden geïnterpreteerd; we hebben gelijkheid van rechten, maar wat als niet iedereen gelijk is of gelijke startposities en kansen heeft, misschien moeten we daar rekening mee houden? Of hoe zit het met het “de gendergekte”? Dit is duidelijk het principe van vrijheid toegepast op een consistente manier. Door vrijheid zijn eerdere sociale constructies neergehaald, zoals rollenpatronen, normatieve seksuele rollen, waarom zouden we het arbitrair daar bij laten en ons niet bevrijden van de begrenzingen en beperkingen van bijvoorbeeld gender? Of om nog verder gaan, waarom gender zelf niet bevrijden van de ketenen van het binaire en in plaats daarvan gebruik maken van een minder begrensd genderspectrum?

Conclusie

Deze progressieve vorm van liberalisme is door de heersende elites om verschillende redenen gebruikt, en als zodanig door de media en de populaire cultuur in stand gehouden. Hierdoor lijken de volgelingen zo fanatiek en sektarisch. Hoewel sekten al heel lang bestaan, en we verschillende andere identiteiten en fandoms die door populaire cultuur zijn gevormd even sektarisch zouden kunnen noemen, hoewel ze minder invloed hebben op de echte wereld.

De (progressief) liberalen zijn werkelijk het tegendeel van de reactionairen, dat wil zeggen, degenen met een asboluut principe. Het beleid en de ideeën van de progressief liberaal komt voort uit de kritische theorie, de deconstructie, het relativisme, een geloof in vooruitgang, en negatieve principes als vrijheid en gelijkheid. De klassieke liberaal lijkt veel op de progressieve liberaal, maar is sentimenteel gekant tegen de consequente toepassing van zijn destructieve beginselen. Het zijn diezelfde klassiek liberalen die nederig achter de progressieven voorhoeden kruipen die nu gebruik maken van de tweestelling “woke” en “religie” om deze beiden neer te halen terwijl hij, ten onrechte, doet alsof hij hier boven staat. Trap er niet in en maak zelf geen gebruik van deze foutieve vergelijking.