Illusie van democratie?
5 minuten leestijd

Illusie van democratie?

EU gedoogt totalitarisme en censuur in Spanje

Politiek
Illusie van democratie?
5 minuten leestijd

De Spaanse senaat heeft begin deze maand eindelijk de controversiële ‘democratische’ herinnering wet goedgekeurd. Een stokpaardje van de socialistisch-communistische regering in Spanje. Dit voorstel werd meer dan 4 jaar besproken. De New York Times beschreef indertijd hoe de huidige extreem linkse regering haar ideologische en eenzijdige versie van de geschiedenis tot wet wil verheffen en tegengeluiden wil verbieden.1

Het verbieden van een politieke ideologie (die verbonden is aan de oppositie), uitingen van steun of sympathie voor die ideologie en zelfs het verbieden van een bepaalde visie op de geschiedenis vormt een extreme vorm van censuur evenals een aanval op politiek pluralisme, de vrijheid van meningsuiting en academische vrijheid. Iets wat je zou verwachten van een Sovjetstaat. Nu in een Westerse ‘democratie’.

Sterke tegengeluiden vanuit de EU horen we niet. Is een aanval op liberale waarden en op democratie acceptabel wanneer deze vanuit de marxistische hoek komt? Blijkbaar is totalitarisme mogelijk binnen de EU zolang het links is.

Geschiedvervalsing en valse aantijgingen van fascisme

Deze nieuwe push om de marxistische en anarchistische republikeinen te verheerlijken lijkt simpelweg een excuus voor indoctrinatie en censuur, niet verbazingwekkend aangezien de huidige Spaanse regering grotendeels uit socialisten en communisten bestaat. Past goed bij hun totalitaire corona aanpak. Alle mensen die zich tegen de revolutie verzetten worden weggezet als ondemocratisch en de rode terreur wordt goedgepraat.

De regering doet alsof haar voorgangers, de communistische en socialistische republikeinen uit de jaren dertig, strijders waren voor de democratie en tegen het ‘fascisme’. Er zijn vrijwel geen professionele historici die het franquisme definiëren als fascistisch.2 Franco was een conservatieve monarchist en de Carlisten die aan zijn kant vochten waren reactionaire traditionalisten. Alleen de Falange was in eerste instantie (semi-)fascistisch en Franco reinigde de partij van haar meer fascistische elementen (waaronder antiklerikalisme). Tijdens de burgeroorlog zei Franco al dat de Falange niet fascistisch was en dat haar leider, Jose Primo de Rivera, dat zelf eerder al had gezegd.3

Nazi-ambassadeur Wilhelm Faupel had notabene kritiek op Franco, omdat hij de Falange niet een meer extreme en revolutionaire koers liet inslaan, maar juist de Katholieke Kerk en aristocratie (waar Faupel een hekel aan had) steunde.4

Triest dat de huidige Spaanse regering blijkbaar aan geschiedvervalsing doet. Maar goed, hun doel was om (uitingen van) steun voor Franquisme wettelijk te verbieden.

Herdefinitie van democratische rechtsstaat

De haren van mijn nek gaan overeind staan wanneer Carmen Calvo het heeft over de consolidatie en verdieping van de democratie. Blijkbaar betekent dat volgens Calvo de afschaffing van vrijheid van meningsuiting en vereniging. China zal het met hem eens zijn. Blijkbaar waren volgens hem de socialisten, communisten en anarchisten, die met steun van Stalin massamoord pleegden, strijders voor de constitutionele orde. Ik begrijp alleen niet goed wat hij met constitutionele orde bedoelde, aangezien de president van de hoge raad, Diego Medina y García, gedwongen werd ontslag te nemen door de regering van het extreem linkse volksfront (waar PSOE en de PCE deel van uitmaakten) in 1936. In Seville is er een straat genoemd naar communist Santiago Carrillo, die diende als raadslid van de openbare orde en verantwoordelijk was voor de moord op vrouwen en kinderen tijdens het Bloedbad van Paracuellos.

Het volksfront van die tijd had geen respect voor de rechtsstaat en de grondwet en het huidige “volksfront” onder premier Sanchez lijkt helaas niet anders. Alhoewel het extreem linkse volksfront in 1936 via democratische verkiezingen aan de macht kwam, hadden ze slechts een pluraliteit van de stemmen gewonnen en zelfs daarvan was het goed mogelijk dat die door verkiezingsfraude was verkregen. Ik vraag me af of in Duitsland kinderen zullen gaan leren op school dat Stauffenberg en zijn medesamenzweerders vuile fascisten waren omdat ze de democratisch gekozen Hitler hadden geprobeerd te doden? Gaan Joden, zoals Shlomo Ben Ami en Chaim Lipschitz, die Franco verdedigen omdat hij naar schatting 60.000 Joden heeft gered tijdens de Holocaust, ook gecensureerd worden? Golda Meir bedankte Franco’s regering daarvoor.5 Worden haar woorden verboden omdat die Franco verheerlijkt?

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

De seksuele revolutie

Het was nota bene de invloedrijke franquist, Torcuato Fernández-Miranda y Hevia, (hoofd van de raad van het koninkrijk en luitenant voor de nationalisten tijdens de Spaanse Burgerloog), die Juan Carlos ertoe aanzette de PSOE te legaliseren! Hij was er echter wel tegen dat Carlos zelfs de communistische partij weer legaal maakte (vraag me af of Carlos daar nu spijt van heeft). Fernández-Miranda y Hevia dacht dat de PSOE toegestaan kon worden omdat ze wel anticommunistisch waren. Kan je doen afvragen of zelfs hij wat te optimistisch was, gezien hoe ze nu met het verleden omgaan.

De franquistische premier, Arias Navarro, had meer gematigde hervormingen nagestreefd. Hij wilde een Spaanse vorm van democratie die zou voortborduren op de democratische hervormingen die Franco in 1967 met de Ley Orgánica del Estado had ingevoerd. Zo streefde hij bijvoorbeeld naar de uitbreiding van de constitutionele toetsing, die in 1967 was vastgelegd, door een constitutioneel hof in te stellen. Iets wat al door hervormingsbewegingen was voorgesteld in een onderzoek in 1973 en nog eerder door jurist, historicus en politicus Luis Sánchez Agesta in 1967.

Conclusie: opnieuw linkse dictatuur in Spanje

De totalitaire wet werd bekritiseerd door de raad van de rechtsspraak. Die verdedigde vrijheid van ideologie waaronder de verdediging van het franquisme. De regering heeft de wet daarom lichtelijk aangepast maar dreigt nog altijd de Fundación Nacional Francisco Franco te verbieden omdat deze de verkeerde historische visie promoot. Deze is van plan terug te vechten tegen deze schending van de grondwet. Zijn er echt liberalen over in Spanje die voor vrijheid zullen vechten?

Gaat Spanje erin slagen om niet-radicaal linkse historici de mond te snoeren en een nieuwe trend van totalitarisme te zetten?6


  1. Sarah White, hSpanish media revival echoes new era in politics↩︎

  2. Laqueur Walter, Fascism: Past, Present, Future, p. 13. ↩︎

  3. Stanley G. Payne, Fascism in Spain, 1923–1977, p. 272. ↩︎

  4. James S. Corum, “The Luftwaffe and the coalition air war in Spain, 1936–1939, Journal of Strategic Studies, p. 75. ↩︎

  5. Gena Olan, Franco’s Spain and the Jewish Rescue Effort During World War Two↩︎

  6. Stanley G. Payne, Digging up Franco, burying history↩︎

Uitstekend essay!

Het is een trieste ontwikkeling, en het toont maar weer dat ook centrum-links zeer bereid is om de democratische principes die het zelf zo trots verkondigt te ondermijnen.

Ik vraag me toch echt ten zeerste af we ooit nog een stabiele, harmonieuze samenleving kunnen opbouwen als centrumlinks op een of andere manier betrokken is. Werkelijke wolven in schaapskleren.

Als democraten over geschiedsvervalsing en ‘ideologische en eenzijdige versie’ praten is dat wel heel grappig, ofwel pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet. De historische democratieën zoal die in Athene en Rome werden gekarakteriseerd door politiek geweld, toenemende maniakale politisering van de samenleving, en toenemende tirannie. Er zijn ook talloze eminente filosofen, van Plato, Aristoteles tot en met de filosofen van de verlichting die in zeer negatieve zin schreven over democratie, overigens allemaal profetisch. De hedendaagse LGBTI kan ook makkelijk vergeleken worden met de homosexualiteit en pedasterie dat zowel onder de demos als onder elites populair was in o.a. de Atheense democratie. Als iets uit een grote hersenspoelcampagne bestaat, de grootste van de twintigste eeuw, dan is het wel het verhaal over democratie. Als iets de grootste overheden heeft geproduceerd in de twintigste eeuw, zonder historisch precedent, dan zijn het wel de democratieën. Dan nog durft men over ’liberaal’ te spreken.

Absurd, en de leugen van de eeuw. Het woord democratie betekent simpelweg: wat ik wil, en als ik een meerderheid achter mij kan krijgen, dan leg ik mijn wil op aan de anderen, zo gedetailleerd en verstrekkend mogelijk. En ondertussen voer ik u suf met broodjes aap.