Pim Lammers: pedagoog of pedogoog?

De commotie rondom Pim Lammers heeft een kookpunt bereikt, nu zelfs premier Rutte zijn zegje heeft gedaan in de affaire rondom de schrijver.¹ Lammers zou het gedicht voor de Kinderboekenweek schrijven, maar kwam onder vuur te liggen nadat Reactionair.nl aan het licht bracht dat hij in het verleden meermalen schreef over pedoseksuele verhoudingen, transseksualiteit en relaties tussen mannen.² Meerdere boeken bedoeld voor een zeer jong publiek (4+) gaan over het normaliseren van homo- en transseksuele relaties, iets waar jonge kinderen eigenlijk niet mee geconfronteerd moeten worden. Het past dan ook in de bredere progressieve agenda waarin genormaliseerd wordt wat niet genormaliseerd zou moeten worden.

Dat de schrijver in het verleden verhalen schreef waarin pedoseksualiteit onderwerp is, zou volgens zijn verdedigers los moeten staan van eventueel schrijven van werk voor de Kinderboekenweek. Echter, gezien het feit dat het openbreken van het taboe op pedoseksualiteit past in Lammers’ oeuvre dat vrijwel uitsluitend bestaat uit het ter discussie stellen van eerdere maatschappelijke normen inzake seksualiteit, zoals het openbreken van traditionele normen en taboes ten aanzien van homoseksualiteit, transseksualiteit en gender, valt het kiezen van deze schrijver door de Kinderboekenweek niet los te zien van het steeds verder uitrollen van de Paarse Vrijdag-agenda. Zo beveelt het COC bepaalde boekjes van Lammers expliciet aan voor kleuters vanaf 4 jaar.³ Ook wordt hij veel gevraagd als pedagoog voor lezingen en workshops over seksuele diversiteit op basisscholen.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals Desengaño, in onze boekenwinkel.

Dat dit voor ophef zou zorgen had men vooraf moeten inzien en heeft men vermoedelijk ook wel ingezien. De Stichting CPNB schrijft namelijk in haar reactie dat zij “zeer bewust heeft gekozen” voor Lammers als dichter voor de Kinderboekenweek. Dit, en de gedetailleerde verklaring over het verhaal “Trainer”, suggereert dat stichting CPNB op de hoogte was van de pedo-erotische literatuur van Lammers. Het is saillant dat de Nederlandse Taalunie, waarin de Nederlandse en Vlaamse ministers voor OCW zitten, schrijft dat zij de Stichting CPNB daarin steunen.⁴

De wijze waarop nu de verdediging in de grote mediakanalen geconstrueerd wordt, duidt op een zorgvuldig afgestemde strategie. Aan de ene kant spreken alle grote mediakanalen over “een verhaal tussen een jongen en zijn trainer” of zelfs “een tiener en zijn trainer”, zonder te vermelden dat dit jongetje (Lammers gebruikt zelf voortdurend verkleinwoorden in zijn verhaal, sportbroekje, haartjes) elf of twaalf jaar oud is, en dat dit verhaal expliciet seksueel van aard is.

Verder richt men zijn pijlen met name op de campagne die het uiterst conservatieve Christiana Civitas bij monde van Hugo Bos opzette. Door zich te richten op zogenaamde “christenfundamentalisten” en (doods)bedreigingen van onnadenkende, door emotie gedreven sujetten (niet geheel onbegrijpelijk) op het internet probeert men het narratief van de ophef te verschuiven. In plaats van een debat te voeren over het al dan niet wenselijk zijn van het bespreken van dit soort thematiek met zeer jonge kinderen, richt men zich op de boodschapper om zo de boodschap weg te moffelen.

Laten we duidelijk zijn: niemand op en van Reactionair.nl keurt het bedreigen van wie dan ook goed, echter: men heeft het in progressieve kringen voortdurend over “het bespreekbaar willen maken van onderwerpen”, maar men misbruikt nu bedreigingen van enkelen om het debat voor velen te smoren. Het begrip “bespreekbaar maken” herbergt een zekere ambiguïteit die wantrouwen wekt. Wat moet er precies bespreekbaar gemaakt worden en met welk doel? De oprechte zorgen van ouders worden zo ondergeschikt gemaakt aan het laten prevaleren van de progressieve doctrine. Door de nadruk te leggen op bedreigingen en het te gooien op zogenaamde vooropgezette spelletjes door partijen of christelijke organisaties (gesproken over complotdenken…) proberen media in samenwerking met progressieve agitatoren te voorkomen dat de discussie gaat over waar het zou moeten gaan: is het wenselijk dat een schrijver die meermalen op erotische wijze verhaalt over pedoseksualiteit, het normaliserend heeft over beladen onderwerpen als transseksualiteit en zelf op weinig verhullende wijze spreekt over seks, uitgekozen wordt om het gedicht voor de Kinderboekenweek te schrijven?

Het antwoord laten wij aan u, de lezer.

Epiloog

Lees de epiloog van dit hele verhaal. Een bloemlezing van medialeugens en een ingezonden brief: ‘Nu even niet schat, ik lees Reactionair.nl’.