Proletarische revolutie stap dichterbij na vergadermarathon jonge communisten
2 minuten leestijd

Proletarische revolutie stap dichterbij na vergadermarathon jonge communisten

Weldra zal de rode dageraad aanbreken!

Uylenspieghel
Proletarische revolutie stap dichterbij na vergadermarathon jonge communisten
2 minuten leestijd
Uylenspieghel Dit artikel is van satirische aard en dient met een korreltje zout genomen te worden.

In een dapper streven naar het omverwerpen van het kapitalistische systeem hebben jonge communisten onlangs een meerdaagse vergadermarathon gehouden. Met rode vlaggen in de hand en het Manifest van Karl Marx als hun bijbel, kwamen deze idealistische revolutionairen bijeen om te debatteren over de beste strategie om een nieuwe samenleving te creëren.

De vergadering begon zoals elke goede communistische bijeenkomst hoort te beginnen - met een urenlange discussie over het belang van proletarische solidariteit en de noodzaak om de macht van de heersende klasse omver te werpen. Onder bezielende leiding van voorzitter Julius Viool, die voor de gelegenheid een échte arbeiderspet droeg, raakten de jongelui verwikkeld in een extatische exegese over de meest obscure passages uit de werken van Marx en Engels. De jonge idealisten gaven elkaar schouderklopjes en waren er stellig van overtuigd dat ze de meest rechtvaardige en verlichte mensen op aarde waren.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

De seksuele revolutie

Maar toen begonnen de problemen. Niemand kon het eens worden over welk soort revolutie het meest geschikt was. Sommigen stelden voor om een gewapende opstand te organiseren, terwijl anderen de voorkeur gaven aan een meer vreedzame overgang naar het socialisme. Uren verstreken terwijl ze elkaar de loef probeerden af te steken met revolutionaire citaten en verwijzingen naar obscure marxistische theoretici.

Naarmate de vergadering vorderde, werden de discussies steeds grimmiger. De jonge communisten begonnen elkaar openlijk te beschuldigen van verraad aan de revolutie. Woorden als “revisionist” en “reactionair” vlogen in het rond als beledigingen. Het hele gebeuren begon langzaam te veranderen in een absurd toneelstuk van ego’s die streden om de meest radicale revolutionaire status.

Op een kritiek moment echter wist voorzitter Julius Viool de oplossing voor deze onenigheid: meer vergaderen. Zodoende staat de volgende vergadermarathon alweer gepland en komt de proletarische revolutie steeds een stapje dichterbij.

Het kan niet lang meer duren voordat de Internationale heerst over d’aard!