De Melancholieke Nar
Rudolf Bouwman in relatiecrisis door factchecken orgasme vrouw
Beroepsdeformatie breekt sympathieke factchecker op
Dit artikel is van satirische aard en dient met een korreltje zout genomen te worden.Nieuws van onze sympathieke factchecker Rudolf Bouwman: hij heeft zijn obsessie voor feiten naar een geheel nieuw niveau getild. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige discussie over het welzijn van zijn partner, eindigde in een relatiecrisis van epische proporties.
Hij kwam thuis na een lange dag in de weer te zijn geweest met rookmachines en felle lampen in een verlaten loods op het industrieterrein van de stad. Na te hebben gedaan wat jonge echtparen plegen te doen in de echtelijke sponde, wilde zijn vrouw nog wat knuffelen. Maar zoals wel meer mensen, had ook Rudolf moeite zijn werk los te laten. “Nu even niet schat, ik ga nog even factchecken voor het slapengaan!” zei hij, kreeg een twinkeling in zijn ogen en pakte zijn laptop erbij. Ook had hij altijd een rode pen bij de hand om ergens een streep door te zetten. Pas om twee uur ’s nachts viel hij uitgeput in slaap, met de laptop nog aan.
De hele nacht droomde hij ervan dat hij een ridder was. Een ridder van de orde van de Blauwe Vink die met zijn rode pen onverschrokken ten strijde trok tegen de boze tovenaars die leugens de wereld instuurden. Wanneer hij iets tegenkwam wat niet klopte, trok hij zijn rode pen uit de schede en riep hij zijn strijdkreet: “Desinformatie, fake news, in naam der democratie, verdwijn!” en zette hij er een rode streep door.
De volgende morgen, werd hij wakker met een verwilderde blik in zijn ogen. Rudolf was wakker, maar de droom was niet voorbij. Het was alsof zijn rode pen een eigen leven had gekregen en hem meevoerde voorbij hemzelf. Zonder te ontbijten ging hij meteen verwoed aan het factchecken en toen gebeurde het dat de Ridder van de Rode Pen zich vergaloppeerde.
Hij besloot namelijk dat het tijd was om zijn nieuw verworven factcheckingvaardigheden toe te passen op een heel intiem onderwerp: het orgasme van zijn vrouw. Met zijn trouwe rode pen in de hand en een ernstige uitdrukking op zijn gezicht, ging Rudolf aan de slag. Hij begon een uitgebreid onderzoek op het internet, op zoek naar wetenschappelijke artikelen, statistieken en getuigenissen die zijn vermoeden zouden bevestigen dat zijn vrouw mogelijk niet het volledige genot van een orgasme beleefde.
Terwijl zijn vrouw verbaasd en ongemakkelijk toekeek, presenteerde Rudolf haar een diavoorstelling van grafieken en diagrammen, die zijn twijfels over haar seksuele ervaring ondersteunden. Hij citeerde gerenommeerde onderzoeken, bracht statistieken naar voren en eiste een feitelijke verklaring voor wat hij als “tekortschietende climaxprestaties” beschouwde. Verwarring en woede vulden de kamer terwijl Rudolf zijn “feitelijk bewijs” blijvend verdedigde. Zijn vrouw, die tot dan toe altijd genoten had van hun intieme momenten, voelde zich belachelijk gemaakt en onzeker. Ze vroeg zich af hoe haar persoonlijke ervaringen herleid konden worden tot kille statistieken en wetenschappelijke studies.
De relatiecrisis die volgde, was onvermijdelijk. Vertrouwen was geschonden, en Rudolfs obsessie met feiten had zijn emotionele intelligentie volledig overschaduwd. De kloof tussen hen werd groter en de eens zo vurige passie was getransformeerd tot een kille en afstandelijke sfeer. Het tragische aspect van dit alles is dat Rudolf Bouwman, in zijn streven naar objectieve waarheid, vergat dat intieme relaties niet worden gedefinieerd door statistieken en wetenschappelijke artikelen. Ervaringen, gevoelens en verbondenheid zijn veel complexer en genuanceerder dan cijfers op een scherm.
Terwijl de storm van hun relatiecrisis voortduurt, kunnen we enkel hopen dat Rudolf Bouwman zijn les leert. Misschien moet hij zich richten op het bouwen van een emotionele band in plaats van zijn energie te verspillen aan het factchecken van de diepste momenten van zijn partner. Want soms zijn de waarheden die we voelen belangrijker dan de waarheden die we kunnen bewijzen.
