Stront aan de knikker

Onlangs kondigde het COC op verschillende sociale media aan op zoek te zijn naar basisschooldocenten van groep 3 t/m 6 voor een nieuwe leerlijn over seksuele en genderdiversiteit op de basisschool.¹ In de materialen voor docenten van deze leerlijn worden nauwkeurige instructies gegeven hoe de docenten kinderen -vanaf 6 jaar- moeten leren en vertellen over seksualiteit, seksuele diversiteit en transgenderisme. In de begeleidende brief bij het kosteloos te verkrijgen lespakket staat te lezen:

Op een laagdrempelige manier laten we kinderen kennis maken met de onderwerpen seksuele oriëntatie, genderidentiteit en genderexpressie. Omdat deze termen ingewikkeld zijn worden ze behandeld aan de hand van onderwerpen die herkenbaar zijn. Bijvoorbeeld wat je lekker vindt om te eten, waar je mee wilt spelen en hoe je je voelt van binnen.

Over de bedoelingen van het COC met dit lespakket staat te lezen in de lesinstructie:

Aan de hand van het personage Astra wordt uitgelegd dat hoe je geboren wordt (het geslacht bij je geboorte) niet hoeft te bepalen hoe je eruit moet zien of wat je leuk vindt om mee te spelen (genderexpressie), wat je later wilt worden of hoe je je voelt (genderidentiteit) en wie je lief vindt of op wie je verliefd kan worden (seksuele oriëntatie).

Een oppervlakkige duik in de geschiedenis van het COC en de contribuanten aan deze leerlijn levert een viezig plaatje op. Het COC is kort gezegd een emancipatiebeweging voor mensen met seksueel afwijkende neigingen. Hoewel daarmee de laatste decennia vooral gedacht werd aan de homo- en biseksuele voorkeur, deelt het COC al vanaf de vroegste jaren de emancipatiestrijd met pedofielen. De openlijke pedofielen en pedoseksuelen Frits Bernard en Edward Brongersma leverden belangrijke bijdragen aan het COC en gelieerde publicaties zoals het tijdschrift Vriendschap.² Ook Gerard Reve schreef voor het door COCers opgerichte blad Dialoog,³ en van de voorkeuren van Reve en Schafthuizen is genoeg bekend.⁴

Het COC beveelt in de leerlijn onder andere de boekjes aan van de schrijver Pim Lammers. Wanneer je op internet zoekt op Pim Lammers, komen twee onderwerpen zeer sterk naar voren als interesses van deze homoseksuele schrijver, namelijk kinderen en seks. En niet zomaar seks, nee, seks die men toch wel veilig mag classificeren als extreem. Zo schrijft Lammers over zijn deelnames aan homoseksuele groepseks, aan seks in gaysauna’s en in darkrooms. En voor wie nog in de onschuld leeft van het niet-kennen van een darkroom: dat is een donkere ruimte, vaak een kelder, waar vreemde mannen onbeschermde seks met elkaar hebben, vaak onder invloed van drank en drugs, in zulke extreme mate dat het er ruikt naar poppers en stront.⁵ Het is deze Pim Lammers wiens boeken het COC aanbeveelt -al voor kinderen vanaf 4 jaar- in zijn lespakketten en voor de viering van Paarse Vrijdag.⁶

Hoe kan het nu toch dat in het overgereguleerde Nederland van 2022 een organisatie die bijna geheel draait op overheidsgeld een dergelijk subversieve leerlijn mag doordrukken in het onderwijs aan de allerjongste kinderen?⁷ Voor het beantwoorden van die vraag moeten we een paar stappen naar achter doen en deze kwestie bekijken in een groter geheel. We worden daarbij geholpen door een uitstekend twitterdraadje waarop ik door een bevriende twitteraar werd gewezen.⁸ Josh Dows schetst hierin de Amerikaanse context waarbij veelal de volgende meme wordt gebruikt wanneer links-liberalen met kinderen over seksualiteit willen praten:

Daws legt uit dat -in de context van de VS- Critical Race Theory (CRT) wordt gebruikt als middel om blanke kinderen een schuldgevoel te geven over hun identiteit, waarna Queer Theory (QT) de kinderen een palet aan positieve, op seksualiteit gebaseerde, identiteiten biedt waaruit zij kunnen kiezen en waarvoor ze sociaal beloond worden. Het is daarbij van belang dat de kinderen zich lang genoeg in hun nieuwe identiteit bevestigd voelen voordat de ouders zich daar eventueel mee bemoeien, dus het is cruciaal dat dit gebeurt zonder medeweten van de ouders. Een eventuele verlate en boze reactie van ouders wanneer het kind zich al met de nieuwe, positief bevestigde identiteit vereenzelvigt, drijft het kind vervolgens alleen maar verder weg van de ouders, in de armen van de groep activisten die hen zo warm heeft onthaald. Het doel van dit alles is, zo schrijft Daws, niet het willen frunniken aan kleine kindjes, maar het kapen van de geesten van jonge, beïnvloedbare kinderen en het creëren van een nieuwe generatie “revolutionairen”. Daws onderkent dat er hierbij een omgeving wordt gecreëerd waarin seksuele roofdieren veel ruimte krijgen in de omgang met kwetsbare kinderen. Daws sluit af met de opmerking dat dit proces door velen niet wordt uitgevoerd vanuit kwade intenties, maar vanuit een misbruikt gevoel van empathie jegens minderheden en kinderen van minderheden. Door het vermijden van woorden als “papa”, “mama”, “jongen” en “meisje” zal ook het kind van een homostel, of een non-binair kind, zich thuis voelen, zo is de gedachte van de empathische juf die Queer Theory of de leerlijn van het COC een mooi initiatief vindt. Daws:

This sounds like a very considerate thing to do for kids who might feel different because they don’t have a dad or live with their grandparents, but its purpose is to subtly chip away at the very idea of the normative nuclear family (a stated goal of the BLM organization.)

Volgens Daws is het doel van de links-liberalen dus niet om kinderen seksueel te misbruiken, maar om de bestaande orde en indelingen van man, vrouw en gezin af te breken, en kinderen te mobiliseren voor de volgende generatie stoottroepen voor de liberale zaak. Ik geloof dat Daws daar gelijk in heeft, zeker gezien het feit dat het liberalisme kampt met een tekort aan natuurlijke overdracht van ideeën van ouder op kind, vanwege het lage vruchtbaarheidscijfer onder liberalen als gevolg van het uitstellen van gezinsvorming, abortus en het prioriteren van materiele welvaart boven het gezin. De liberaal plant zich op natuurlijke wijze amper voort, dus de opvoeding moet zo veel mogelijk weg bij de ouders en ondergebracht worden bij instituties die de liberalen beheersen: eerst en vooral het onderwijs. En omdat we uit de ontwikkelingspsychologie weten dat kinderen tot en met een jaar of zeven hun begrip van de wereld voor een groot deel vormen door het indelen van zaken in categorieën,⁹ en omdat Queer Theory en de leerlijn van het COC júist de natuurlijke en traditionele categorieën afbreken, is het logische devies voor de surrogaat-opvoeder: hoe jonger hoe beter.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals Desengaño, in onze boekenwinkel.

Hoewel Daws’ draadje vanwege CRT en QT erg Amerikaans lijkt, is het eenvoudig in te passen in de Nederlandse context. Sinds een aantal jaar wordt er door liberaal links én rechts gerammeld aan het hek van het Bijzonder Onderwijs.¹⁰ Men voelt aan dat gereformeerde en islamitische scholen bastions kunnen zijn van afgeschermde visies op gezin, gemeenschap en maatschappij. Dat wil zeggen: Afgeschermd van de liberale culturele hegemonie. Dat kan, dat mág niet langer zo blijven bestaan. Religieus onderwijs is prima, zolang de liberale boodschap overal maar in verweven zit en de “conservatief-christelijke” minister van onderwijs ook de progress-pride vlag hijst, fier bovenop het Ministerie van Onderwijs.¹¹ Het is dus ook geen toeval dat de minister al vanaf 2011 probeert het thuisonderwijs aan banden te leggen.¹²

Als de formele afschaffing van het Bijzonder Onderwijs dan politiek lastig blijkt, drukt de overheid de liberale opvoeding alsnog door in alle scholen en vormen van onderwijs, namelijk door middel van een wetswijziging waarin de burgerschapsopdracht aan scholen in het funderend onderwijs wordt omschreven. Hierin staat onder andere te lezen (art II lid c):¹³

het bijbrengen van kennis over en respect voor verschillen in godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, afkomst, geslacht, handicap of seksuele gerichtheid alsmede de waarde dat gelijke gevallen gelijk behandeld worden.

Oftewel: alle scholen móeten kennis en respect bijbrengen omtrent seksuele gerichtheid. De wijze waarop scholen dit doen staat vooralsnog zogenaamd vrij, maar staat wel onder controle van de inspecties en accreditatiecommissies. Dit zijn gevoelige onderwerpen, dus het is te verwachten dat een flink deel van de scholen zal kiezen voor een veilige benadering van deze onderwerpen, namelijk het volgen van een leerlijn die reeds op één of andere manier steun van de overheid geniet. Het komt dan ook bijzonder goed uit dat uitgerekend nu het COC, gefinancierd met overheidsgeld, kosteloos een uitgestippelde leerlijn aanbied op het gebied van geslacht en seksuele gerichtheid.

Terug naar het draadje van Daws: Nee, het doel van de liberale ideologen zal niet zijn om aan kleine kinderen te zitten, dus met die meme is inderdaad verre van alles gezegd. Het is cruciaal om dit lespakket te bezien in het licht van de grotere ontwikkelingen die wij als samenleving doormaken en daarin de afbraak van de rol van de biologische ouder als opvoeder en het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving. Tegelijkertijd laat een vluchtige blik op de achtergronden van het COC en betrokkenen bij deze leerlijn zien dat dit proces inderdaad veel ruimte laat aan oversekste mannen die van hun seksuele neigingen hun levensstijl hebben gemaakt en waarin de connecties met openlijke pedofielen nooit ver weg zijn. De waarschuwing die hieruit spreekt, is wat mij betreft dus tweeledig: Ten eerste moeten wij nadenken over de rol van de ouders versus die van de staat in de opvoeding van onze kinderen. Ten tweede moeten wij beducht zijn op de toenemende ruimte die wordt geboden aan activisten van allerlei pluimage die zich door de liberale hegemonie gedekt voelen in hun al te intieme benadering van onze kinderen. Dit is niet slechts een populistische meme; het kwaad bestaat, en de situatie is urgent.