Paars van Grinsterer
Verenigd Koninkrijk: Duizend families sluiten zich aan in rechtszaak tegen genderkliniek
Nederlandse media opvallend stil
De genderkliniek Tavistock in Engeland wordt geconfronteerd met juridische stappen van jongeren die beweren dat ze overhaast zijn overgehaald tot het nemen van levensveranderende puberteitsblokkers. Het is een nieuwe ontwikkeling in de dubieuze en controversiële geschiedenis van het instituut.1
Enkel het NRC heeft eerder geschreven over de aangekondigde sluiting van de genderkliniek.2 De rapportage is wel summier te noemen; slechts enkele alinea’s worden er besteed aan deze grote verandering in beleid in Engeland. Het gaat namelijk niet om zomaar “een kliniek” maar om de centrale zorginstelling waar genderideologen al jaren de scepter zwaaien en beleid hebben bepaald voor alle kinderen met “genderdysforie”.3
Deze taken gaan nu weer terug naar de eerste lijn, een gedecentraliseerde aanpak, met meerdere lagen van controle. Dat dit hard nodig is, is wel duidelijk geworden nu de waarheid langzaam naar buiten komt.
Wat is er gebeurd?
Advocaten verwachten dus dat ongeveer 1.000 gezinnen zich zullen aansluiten bij de rechtszaak wegens medische nalatigheid, waarin wordt beweerd dat kwetsbare kinderen een verkeerde diagnose hebben gekregen en in een schadelijk medisch traject terecht zijn gekomen.
Ze beschuldigen de dienst “gender identity development service” (GIDS) bij het Tavistock instituut en Portman NHS Trust van meerdere tekortkomingen in hun zorgplicht.
Er zouden roekeloos puberteitsblokkers met schadelijke bijwerkingen zijn voorgeschreven en er is een “onvoorwaardelijke, bevestigende benadering” aangenomen voor kinderen die zich als transgender identificeren.
Vorige maand kondigde NHS England aan dat het de Tavistock-kliniek zou sluiten vanwege veiligheidsproblemen na een vernietigende externe beoordeling. De zorg wordt overgedragen aan regionale kinderziekenhuizen na verwijzing van een huisarts.
Gretigheid om over transgenderisme te schrijven in Nederlandse media gaat maar één kant op
Ik lees al jaren nauwelijks nog Nederlandse kranten. Het deplorabele niveau is te tenenkrommend om me ertoe te kunnen zetten. Toen ik onlangs met een journalist sprak over de sluiting van de genderkliniek in het VK stuitte ik op verbazing en verontwaardiging. Verbazing over de redenen en verontwaardiging over het feit dat de journalist hier niks over gelezen had in “zijn” krant. Zolang de Nederlandse media vooral één kant van het verhaal laten zien zijn ze wat mij betreft in gebreke. Het leven van vele kinderen kan hierdoor ernstig beschadigd worden. Wat is de functie van de journalist in dit soort zaken?
Ik snap de motivatie wel hoor, voor de afwezigheid van kritische journalisten in het genderdebat. Ik schrijf dit niet voor niets onder een pseudoniem. Het is makkelijker je koest te houden. De gevolgen van kritiek op de heilige LHBTI-kaste zijn niet mals.
Daarom is het zeer goed nieuws dat de gang naar de rechter nu steeds vaker plaatsvindt. Iets dat medische professionals overigens al jaren geleden voorspelden. De absolute gekte in dit veld van onderzoek was evident voor iedereen die niet bevangen was door de gendermanie. In Zweden zijn ze vorig jaar al afgestapt van “het Nederlandse protocol”.4 Het is tijd dat ook in Nederland de gendermanie tot bedaren komt en we het kind vooropstellen. En dat ideologen niet meer zonder consequenties hun schadelijke zin door kunnen drijven.
Timbah.On.Toast, A critique of “Tavistock, Social Engineering the Masses”. ↩︎
‘Kwaliteitskranten’ Trouw en de Volkskrant laten geen resultaten zien in hun archieven. ↩︎
As Dr. Cass wrote: “The support of wider services is vital.” Ideologues and fox-murderers can block out those they disagree with, but for healthcare services, that time is up." Bron. ↩︎
