Wie Nederland liefheeft, laat het liberalisme links liggen

Hoe vaak valt in een opiniestuk, in social media of aan talkshowtafels wel niet te horen dat “de VVD links geworden is”, dat men “de tijden van Bolkestein mist” of dat “de VVD nu echt zal gaan instorten”? En minstens net zo vaak gaat het over het doorgeslagen progressivisme van D66 en de manier waarop zij van politiek een identiteitsmarkt maakt waarin iedereen afwijkend van de gemiddelde Nederlander met zichzelf te koop loopt.

De toon die de twee liberale regeringspartijen nu al jaren aanslaan lijken in weinig meer op de toon van haar illustere politieke voorvaderen: Hans van Mierlo zou zich schamen voor de wijze waarop D66 de macht zelve geworden is, terwijl Bolkestein in zijn hoogtijdagen zou afrekenen met de doorgeslagen groene gekte en migratiehouding van de VVD. Is er nog hoop voor de Nederlandse liberaal in JA21? Of zal deze partij ten onder gaan, zichzelf verscheurend over het vraagstuk of men liberaal of conservatief is? Is het liberalisme in zichzelf niet bij voorbaat al veroordeeld tot ondergang in haar succes?

Het opdoemen van haar falen is het bewijs van het succes van de liberale politiek in Nederland. Hoewel de VVD zich aan het begin van deze eeuw als conservatief-liberaal omschreef, is het een breder progressief-liberaal gedachtegoed dat de wereld die wij kennen langzaam, maar zeker vorm ging geven. In wetenschap, politiek, onderwijs en dan vergeet ik vast nog wat terreinen werd het individu centraal gesteld en heilig verklaard, dat moest streven naar maximale vrijheid en onafhankelijkheid. Waar men vroeger het geloof in God vestigde en velen dit nog altijd doen, geloven de liberalen vooral in zichzelf. Wat begon met ontzuiling, leidde tot een verzwakt identiteitsbesef: de enige die bepaalt wie jij bent ben jij zelf, is hierin de leus. Wat wellicht ooit een te billijken schreeuw om een minder strakke greep van de verzuiling was, is nu doorgetrokken naar volledige maakbaarheid van het leven. De mens proberend God te imiteren. De maakbare samenleving en de verheffing van het individu ontwortelden de cohesie: wie heeft er in een samenleving waarin tijd geld is en je vooral geeft om je eigen rekeningen nog oog voor de ander? Dat dit rücksichtslos doortrekken van liberalisering geen alomvattend antwoord is op de weggeslagen funderingen van de traditionelere samenleving bewijzen de zorgdebacles en de op hol geslagen kapitalistische markt.

Het morele failliet van de liberalisering van de zorg had aanjagers van deze politieke koers als een gigantische waarschuwing moeten doen afwijken van hun gekozen richting, maar helaas. De schrijnende leefomstandigheden in sommige verzorgingstehuizen vallen niet langer onder een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de samenleving om te zorgen voor haar ouderen. Met een beetje pech is een oudere enkel aangewezen op zichzelf of onvoldoende zorg uit de omgeving, belandt het in erbarmelijke tehuizen waar onderbemand personeel iedere bewoner noodgedwongen als een nummer behandelen en waar haast voor zorgvuldigheid gaat. Gelukkig is daar nu een antwoord op gevonden, namelijk het voltooid leven. In plaats van een waardig bestaan tot de laatste gegeven ademhaling te leven, moet nu ook de dood door de mensheid overwonnen worden. Wat is de dood nou anders dan iets dat wij ook zelf moeten kunnen regisseren, toch? De medische wetenschap in dienst van het individu, in plaats van een zo natuurlijk mogelijke samenleving waar natuurlijk verloop voor balans zorgt.

Binnen de nieuwe partij JA21 hebben dit soort onderwerpen de potentie om de partij volledig te doen verscheuren in een ideologische twist tussen conservatieven en liberalen: Tweede Kamerlid Nicki Pouw laat consequent een conservatief standpunt horen, maar nu zij met zwangerschapsverlof is stemt de voltallige Tweede Kamerfractie van JA21 voor een progressief-liberale koers. Zij lijkt hiermee meer in de traditie van D66 en de VVD te staan, dan partijen als de SGP, FVD en ook BBB te volgen.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

In de liberale samenleving en op de kapitalistische markt moet een mens vooral economisch en/of direct toepasbaar nut hebben. Het bestuderen van cultuur, traditie en hoe als mens samen te leven in een land overgegeven van generatie op generatie heeft plaats moeten maken voor de klassen vol ‘communicatiestudenten’. De intelligentie van het Avondland sneuvelde met de verheffing van nietszeggende hobby’s tot academische discipline. En dat enkel omdat iedereen moet kunnen studeren wat men zelf wil. Er wordt niet meer gekeken naar het belang van de samenleving en of iets wel nuttig is, maar of het individu er plezier aan beleeft.

Een samenleving waarin de identiteit van het individu en diversiteit centraal staan en de mens omgevormd wordt tot consumerend nutsartikel is een samenleving waarin kloven ontstaan tussen ‘de happy few’, die in de vaart van het globalisme kosmopolieten werden schipperend tussen Londen, New York en Amsterdam of een bezinningsreis naar Bali, en groepen in de samenleving die al dan niet bewust zich buiten deze trend plaatsen. Zij die achterblijven zijn veroordeeld tot een bestaan in modernistische en saaie Vinex-wijken of afgrijselijke vormloze eenheidsworstflats, waarin ieder sprankje authenticiteit bijna bewust lijkt te zijn weggenomen. De stijgende huizenprijzen door onder meer overbevolking en hyperinflatie zorgen ervoor dat om nog een dak boven je hoofd te kopen je je zo diep in de schulden moet steken dat het leidt tot depressies. Om te participeren in het kapitalisme van deze eeuw dien je als toelatingseis voor de markt gebukt te gaan onder een forse hypotheekschuld.

Het is dan ook absoluut niet vreemd dat in een samenleving waarin het hoofd boven water houden als individu al een uitdaging op zich is, partijen die dit liberale wereldbeeld prediken en hameren op de kans op sociale en economische mobiliteit blijven winnen. Maar het blijven winnen verhult de nederlaag van het liberalisme, dat door haar gebrek aan stabiele ondergrond leidt tot onbeheersbaar progressivisme. Door geen grenzen te stellen aan wat maakbaar is, door niet stevig te staan voor een definieerbare cultuur, tradities en vaderland, is Nederland veroordeeld tot een meedeinen op de geopolitieke windstromen als het massaal op de gevestigde partijen blijft stemmen. De ene identiteitshype uit het perfide Amerika wordt verwisseld voor de volgende woketrend van een deugende opiniemaker. Het is wachten op de definitieve doorbraak van een georganiseerde tegenreactie, in staat om de liberale koers tot halt te roepen. Laten we als conservatieven de onderlinge strijdjes staken, erkennen dat verdeeldheid slechts de status quo ten goede komt en vanuit de traditie, overtuiging en vaderlandsliefde duidelijk maken dat de maat vol is en Nederland redden voor we volledig in de globalistische genderhel belanden.