Zelfredzaamheid in de polder
5 minuten leestijd
Jan-Jaap Moltman

Zelfredzaamheid in de polder

Over een zelfvoorzienend Nederland

Zelfredzaamheid in de polder
5 minuten leestijd

Zo ongeveer tegelijk met het inslaan van de eerste Russische raketten op soeverein Oekraïens grondgebied daalde in Nederland het besef in dat vrede, zoals dat afgelopen decennia soms leek, niet vanzelfsprekend is. Het is erg cru, maar kennelijk was een oorlog op het Europese continent nodig om zelfs de meest pacifistische vredesactivist te laten inzien dat vrede geen dode letter is, maar iets dat een land opeist en uitstraalt middels kracht en leiderschap. Een vrede in het belang van boer, burger en de Nederlandse concurrentiepositie en geregisseerd vanuit ons Koninkrijk in plaats van beraamd op congressen waar filantropie en globalisme gepredikt worden. En dat is enkel mogelijk wanneer ‘managers’ in de politiek plaatsmaken voor volksvertegenwoordigers, Nederland haar eigen voedselproductie beschermt en verlengstukken van onvrije landen geen vrij baan hebben in de strategische delen van onze economie.

Het vrijemarktdenken is diepgeworteld in de haarvaten van onze samenleving, waarin waarden als zelfontplooiing, tolerantie en democratie centraal staan. Waar eeuwen geleden in de tijden van zonnekoningen en machtige republieken het nul-som-denken (het idee dat een land enkel rijk kan worden ten koste van een ander land) zorgde voor een krachtige handelsmacht waarin soldaat en koopman verenigd waren, staat nu vrij en zelfstandig ondernemerschap centraal. Door het ontbreken van sterke en centrale economische sturing in staat om ’s lands belangen te verdedigen, vielen mede door de liberalisering cruciale zaken in handen van buitenlandse mogendheden. Niet alleen in Nederland, maar globaal kwamen langzamerhand vitale levensaders van de wereldeconomie in handen van Chinezen, Russen en Arabieren. Waar we op de Europese energiemarkt vooral afhankelijk zijn van Rusland als grootleverancier, heeft China sluipenderwijs aan terrein gewonnen in strategischere economische posities. Aangestuurd door het politbureau van de Communistische Partij kloppen Chinese zakenlui met een zak geld aan in het Westen. Hier proberen ze zo min mogelijk aandacht op zich te vestigen, maar aanwezig zijn ze zeker. Waar de communistische Sovjet-Unie opviel door haar openlijke vijandige houding ten opzichte van het Westen, lijkt China het spel van de lange adem te spelen. Dit wordt gefinancierd door de eigen bevolking tegen lage lonen exportproducten te laten produceren of het arbeidsvermogen in te zetten ten gunste van de staat. Hierdoor heeft China veel kapitaal te besturen. Kapitaal waar men in het Westers denken voor zwicht. De uitspraak van de briljante klassieke Chinese strateeg Sun Tzu luidt niet voor niets:

“Ken uzelf en ken uw vijand en u zult in honderd veldslagen ongeslagen blijven.”

Sun Tzu

De strategische economische agenda van China nu, overigens geen uniek Chinees of communistisch verschijnsel, is het inzetten van het collectivistisch samengebrachte kapitaal om hiermee winst, bezit en macht te verwerven elders in de wereld. Dit allemaal ter versterkingen van de positie van China op het wereldtoneel… Chinese producten in de elektronica en ICT die goedkoper zijn dan hun Westerse equivalenten verwerven een marktaandeel, terwijl hun veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Tegelijkertijd hebben grote Chinese industriëlen zichzelf ingekocht in de havens, de transportsector en werden Chinese farmaceuten de apothekers van de wereld. De economische wurggreep van een land dat absoluut niet dezelfde waarden deelt leidt tot tandenknarsen. Denk hierbij aan de machteloosheid van landen die mensenrechten en democratie hoog in het vaandel hebben, maar stilzwijgend toezien hoe China de Oeigoeren onderdrukt of Taiwan bedreigt. Om de Westerse orde, economie en het kennisniveau te beschermen moeten actief maatregelen genomen worden die bescherming bieden tegen kapitaalkrachtige staatsinmenging met als doel de hegemonie overnemen. Het kapitalistische economische model waarin een ieder met een zak duiten zich kan inkopen gecombineerd tot een politiek klimaat waarin bedrijven vrijgelaten worden ondanks hun motieven heeft geleid tot de ontwikkeling van bedreigingen voor onze nationale veiligheid.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals Reactionary Modernism, in onze boekenwinkel.

Reactionary Modernism

Om onze vrijheid te beschermen moeten resultaatgerichte stappen genomen worden. Ook als dit indruist tegen de algemeen aanvaarde definitie van kapitalisme en tegen een ongelimiteerde vrije markt. Anders zorgt de huidige vrijheid die wij onvrije landen geven op de langere termijn voor minder vrijheid voor iedereen. Dat vraagt niet langer om doorsnee politici, maar om echte volksvertegenwoordiging die het nationale belang boven weinig transparante internationale (handels)belangen stelt. De vrije markt kan enkel vrij blijven als een vijandige macht haar niet bedreigen kan. Dit betekent ook dat wij als Nederland zelfvoorzienend moeten worden. Geen medicatie uit China, maar een producent uit de polder. Geen Argentijnse steak, maar een biefstuk ‘made in Holland’. De overheid moet daarnaast eigen productie aantrekkelijker maken en betaalbaar houden voor de burger. Eigen productie is duurzamer, goedkoper en het houdt de Nederlandse economie in stand. Een economie die we vervolgens weerbaar maken tegen buitenlandse dreiging. Het niet verdedigen van onze instituties, economie en cultuur tegen vijandige terreinwinst is capituleren voor landen die wél bereid zijn om alles te doen in hun macht om hun positie te vergroten.

Het is daarom tijd om als Westerse, kapitalistische wereld in de spiegel te kijken, de alarmsignalen te herkennen en in te grijpen. De vreselijke beelden uit de Europese graanschuur Oekraïne leren ons hopelijk dat vrijheid, vrede en voedselzekerheid geen vanzelfsprekendheden meer zijn. In plaats van middels onevenredig stikstofbeleid de voedselproducenten te verjagen, zouden stad, dorp en platteland in harmonie moeten werken aan een zelfvoorzienend Nederland dat in staat is de geopolitieke uitdagingen te weerstaan. Deze synthese van stad en platteland moet leiden tot een nieuw poldermodel waarin kracht, trots en innovatie de Nederlandse toekomst veilig stellen.