Anthropomorphics

Waar uitdagingen voor het liberalisme vaak een zekere mate van het liberale kader accepteren, raakt Bouvard de wortel. Beginnend met het betekenisvolle centrum in plaats van agenten die van elkaar vervreemd zijn, doordringt en hergebruikt hij liberale disciplinaire ruimtes.

Antropomorfologie spoort ons aan om onze praktijken te herconfigureren door aandacht te besteden aan onze taal en aan de relatie van onze taal tot onze praktijken, en biedt niet alleen een rectificatie van namen, maar ook van de eigenlijke grammatica van onze verhandelingen. Uitgaande van de oorspronkelijke hypothese van Eric Gans, laat Bouvard zien dat de prehistorie van de taal wordt gerecapituleerd in de menselijke sociale geschiedenis: de overgang van een sacrale, traditionele sociale orde naar een moderne weerspiegelt de overgang van schijnuitingen naar imperatieven, en ten slotte naar de verklarende zin.

Deze krachtige set conceptuele hulpmiddelen maakt duidelijk hoe onze sociale imperatieven gefragmenteerd raken, en wijst de weg om ze tot een geheel te maken - door onze gedeelde aandacht terug naar het centrum te leiden. Bouvard suggereert manieren om na te denken over uiteenlopende onderwerpen als economie, democratie, esthetiek en onderwijs die de meest destructieve tendensen van het liberalisme en de moderne wereld in het algemeen uitsluiten.