Nietzsche's Coming God

In Nietzsche’s Coming God toont de auteur aan dat de “destructieve” en “nihilistische” kant van Nietzsches denken in feite slechts een hamer was die Nietzsche gebruikte om de “duizendjarige leugens” van het joods-christelijke geloof te vernietigen, een noodzakelijk - zij het voorbijgaand - stadium dat voorafging aan zijn ultieme schepping: de Superman, een incarnatie van de god in wording… de komende god.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, was Nietzsche zowel een vrije geest als een diep spirituele denker die de dood van de valse god - de god die het leven vervloekt en ontkent - niet verwelkomde als een doel op zich, maar als een opmaat naar de wedergeboorte van het goddelijke. Inderdaad, hoewel Nietzsche een verklaard atheïst was, was hij ook “de vroomste van de goddelozen”, zoals hij zichzelf beschreef in Thus Spoke Zarathustra. Nietzsche droomde van en voorspelde een nieuwe goddelijkheid en een nieuwe hoop voor de mensheid die, na zowel religieuze obscurantistische dogma’s als Cartesiaanse rationalistische dogma’s te hebben verworpen, op zoek zou zijn naar eeuwige zelfperfectie en zelfoverwinning. De dood van de god van het monotheïsme maakte zo de weg vrij voor een nieuwe, pantheïstische en heidense visie op het goddelijke, die een “komende god” aankondigde voorbij goed en kwaad, een god die het leven bevestigt en zegent. Nietzsches komende god is niemand minder dan de herboren Dionysos of de verlossing van het goddelijke.