Boekverbrandingen in Amerika?

Er is veel te doen over zogenaamde boekverbrandingen, blacklists en verboden titels in Amerikaanse schoolbibliotheken. Laten we beginnen met de desinformatie die verspreid wordt door de hoofdstroom-media in zowel Nederland als Amerika. Er zijn toch geen ”verboden boeken” zoals we die in Nederland kennen (bijvoorbeeld Mein Kampf) in het vrije Amerika? Toch wordt consequent over “banned books” gesproken. Ik heb er echter geen enkel voorbeeld van kunnen vinden. Wel zijn er boeken die van leeslijsten worden gehaald. Boeken die niet in de collectie van school of publieke bibliotheken worden opgenomen. Het staat echter iedere particulier vrij om boeken te kopen of in hun particuliere bibliotheek op te nemen.

Opvallend zijn ook de zoekresultaten op Google over “banned books”. Ook hier komt consequent hetzelfde frame naar boven; republikeinen en conservatieven willen boeken verbieden. Is er dan geen tegengeluid? Uiteraard wel. Maar wat Google als normatieve informatie classificeert, is nu eenmaal inherent politiek links. U zult zelf op conservatieve websites moeten zoeken om een andere mening te lezen. Op Wikipedia staat ‘banned’ tussen aanhalingstekens in het artikel met een lijst boeken die niet verkrijgbaar zijn in publieke en/of school bibliotheken in diverse staten.¹

Is het censuur om bepaalde boeken niet op een leeslijst te zetten? Is het censuur om bepaalde boeken niet op te nemen in een collectie? Mijns inziens moeten we dan naar de autoriteit kijken van degene die de beslissing neemt. Of dit nu in een republikeinse staat gebeurt of in een democratische. Want ja, ook democraten en linkse activisten “verbannen” boeken. Ironisch genoeg leek de Californische gouverneur daar niet van op de hoogte, waardoor een tweet bedoeld als sneer naar republikeinen niet het gewenste effect had.²

The woke progressives in California (Newsom voters) banned To Kill A Mockingbird for “anti racism” purposes https://t.co/o8Vz4QiN9V

— Christina Pushaw 🐊 🇺🇸 (@ChristinaPushaw) March 31, 2022

DeSantis’ reactieve wet en terroristische ouders

Zo zijn er ouders in schoolraden, adviseurs en curatoren van bibliotheken, die de collectie bepalen. Een keuze maken betekent inherent ook de keuze om boeken niet op te nemen in de collectie of leeslijst. Dat is geen censuur. Een ander verhaal wordt het als actiegroepen of zelfs gouverneurs zich gaan bemoeien met wat we wel en niet in bibliotheken mogen lenen. Ron DeSantis (gouverneur van Florida) heeft een nieuwe wet geïntroduceerd met richtlijnen en voorschriften voor het onderwijs. Dit als reactie op o.a. kritische rassentheorie, populair bij extreem-linkse activisten in het onderwijs. Door de coronapandemie zagen ouders vaak voor het eerst wat leraren aan hun kinderen onderwezen. Dit leidde tot groot verzet van ouders tijdens “schoolboard meetings”.

DeSantis noemde ook het schandaal eerder dit jaar van de FBI en de National School Board Association (NSBA) “gefabriceerd door mensen in de regering Biden” als motivatie om in te grijpen. Biden’s onderwijssecretaris Miguel Cardona vroeg in een mailwisseling om de veel bekritiseerde brief van de NSBA waarin protesterende ouders werden vergeleken met binnenlandse terroristen. Uit de e-mailuitwisseling blijkt dat Cardona uitvoeriger betrokken was bij de totstandkoming van de brief dan eerder bekend was.³

Het ministerie van justitie van president Biden baseerde zich op dezelfde NSBA-brief, waarin werd gesuggereerd om de Patriot Act tegen ouders te gebruiken, bij het opstellen van zijn eigen memo waarin de FBI werd opgedragen zich te mobiliseren ter ondersteuning van lokale onderwijsfunctionarissen.⁴ Desgevraagd liet procureur-generaal Garland weten nooit de intentie gehad te hebben om ouders met deze anti-terrorisme wet te vervolgen.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

Maar waarom deze paniek, zijn ouders in Amerika gek geworden? Als we naar Nieuwsuur kijken in Nederland doemt het beeld op van conservatieve wappies die xenofoob zijn en daarom boeken willen verbieden en LHBTI’ers willen pesten.

Tot dusverre was het enige prominente voorbeeld van iemand die een dreigement uitte tijdens een schoolbestuursvergadering volgens de FBI, niet een bezorgde ouder die een schoolbestuurder of een leraar bedreigde.

Het ging juist om een aanhanger van de kritische rassentheorie, die de ouders woedend informeerde dat als ze zouden blijven klagen over de indoctrinatie waaraan hun kinderen worden onderworpen, hij de volgende keer zou terugkeren met “meer dan 1.000 soldaten die [hij] “paraat [had] staan” en dat die “bewapend zijn en op scherp staan”.⁵

Don’t say gay

De hoofdstroom-media is ook al weken bezig met het framen van het wetsvoorstel van DeSantis als de “Don’t say gay bill”. Het wetsvoorstel heet in werkelijkheid “Parental Rights in Education bill”. Waarom Don’t day gay? Omdat het scholen verbied jonge kinderen voor te lichten over gender identiteit:

Klassikale instructie door schoolpersoneel of derden over seksuele geaardheid of genderidentiteit mag niet plaatsvinden in de kleuterschool tot en met groep 3 of op een manier die niet geschikt is voor de leeftijd of ontwikkeling van studenten in overeenstemming met de staatsnormen.

Volgens DeSantis is het de taak van de ouders om op die leeftijd met kinderen hierover te spreken. Op die leeftijd behoeft een kind maatwerk, omdat het anders schadelijke gevolgen kan hebben.

Nuance

Zoals u kunt lezen is de berichtgeving over deze kwestie nogal eenzijdig. Persoonlijk vind ik de aanpak van DeSantis niet geslaagd omdat het teveel open laat voor interpretatie. Zo kun je beargumenteren dat je strikt genomen ook niet ‘genderrolbevestigende voorlichting’ mag geven bijvoorbeeld. Door mee te gaan in het jargon van extreem-links (termen als gender en bevestigen gebruiken bijvoorbeeld) vertroebel je de functie van de precedentschepping van de wetgeving. Kijkt u echter naar Nieuwsuur of leest u een “kwaliteitskrant” dan is die nuancering nergens te vinden. Bijvoorbeeld de pesterij van activistische ouders die met het wetsvoorstel in de handen vroegen om het “verbannen” van de Bijbel, kreeg geen aandacht in Nederlandse media.⁶

Nee, wat u krijgt voorgeschoteld is het frame van wappies die LHBTI’ers willen pesten. Ik heb geen enkele analyse gezien waarin serieus wordt ingegaan op de klachten van de ouders. Kijken we echter naar de populariteit van de wetgeving zien we een heel ander verhaal, ondanks de consequente valse framing in de mainstream media.

Uit een enquête voor POLITICO/Morning Consult die 2.005 geregistreerde kiezers naar hun mening vroeg, bleek dat 51 procent voorstander was van ‘Het verbieden van het onderwijzen van seksuele geaardheid en genderidentiteit van de kleuterschool tot de derde klas’. Slechts zo’n 37 procent zei het idee ‘sterk te steunen’.

Als het gaat om ‘het beperken van lessen over seksuele geaardheid en genderidentiteit na groep 3 tot ‘aan de leeftijd aangepaste’ discussies’ was een meerderheid van de ondervraagden ook voorstander (52% voor, slechts 33% tegen).⁷

Wist u dit allemaal? Waarschijnlijk niet. Boekverbrandingen zijn niet goed. Nog veel erger echter, is de huidige framing van alles wat niet binnen het straatje van de status quo past.