De marge omarmen

Iedereen die genoeg tijd heeft besteed aan onderzoek naar alternatieve ideeën en samenzweringstheorieën op het internet, zal een fantasierijke mengelmoes van zogeheten “marginale” ideeën en theorieën tegenkomen. Deze variëren van uiterst plausibel en goed onderbouwd tot werkelijk irrationeel en “schizofreen”. Het is onmogelijk om ze allemaal op te noemen, maar er zijn het Tartaarse Rijk & de grote “modderstroom” theorieën, fantoomtijd en nieuwe chronologieën, de platte-aarde-theorie en al haar varianten, vage vragen over de waarheid over Antarctica, theorieën over de elites waarbij reptielachtigen en/of buitenaardse wezens betrokken zijn, beweringen dat de ruimte “nep” is, mensen die geloven dat alle belangrijke mainstream gerapporteerde nieuwsgebeurtenissen nep zijn, enz…

Hoewel ik niet elke marginale theorie geloof die ik tegenkom, denk ik dat er een aantal redenen zijn om deze alternatieve “marginale” ideeën uit principe te omarmen. Kort samengevat zijn de drie belangrijkste redenen:

1. Het creëren van talloze aanknopingspunten voor twijfel in de gevestigde orde voor mensen met verschillende interesses;
2. Gewoon uit liefde voor de vrijheid van meningsuiting, denken en speculatie, en de impuls die uitgaat van radicale theorievorming om datgene te onderzoeken wat voorheen als vanzelfsprekend werd beschouwd;
3. Voor de parels van wijsheid en metaforische genialiteit van een aantal van zelfs de meest irrationele en schizoïde van de marginale theorieën.

Ten eerste, hoewel sommige misschien rechtstreeks uit denktanks van inlichtingendiensten komen en worden geïnjecteerd in de dissidente rechtse & anti-NWO samenzweringsgemeenschap met het doel de goed onderbouwde, rationele theorieën en ideeën die er zijn te verwarren, op een dwaalspoor te brengen en (natuurlijk) zwart te maken, denk ik dat de essentie van dit soort radicale theorieën over het algemeen meer kwaad dan goed doet voor de gevestigde orde.

De essentie van de marge is het zaaien van twijfel in alle aannames en vooronderstellingen die de meeste mensen als vanzelfsprekend beschouwen. Deze aannames en vooronderstellingen, die in de mensen zijn geprogrammeerd door het wereldbeeld productiecomplex van de gevestigde orde — het educatieve/academische systeem, Hollywood, nieuwsmedia, enz. — vormen de muren van een psychologische gevangenis. Als iemand een enkele schrijnende onjuistheid te zien krijgt, en hem getoond wordt hoe de hele gevestigde orde een consensusmachine in werking stelt die critici het zwijgen oplegt en papegaaien en domkoppen beloont, dan krijgt hij een losse draad die, als er maar genoeg aan getrokken wordt, het hele weefsel kan ontrafelen dat dient om de heersende elite te legitimeren.

Iedereen heeft verschillende achtergronden en interesses die hen voorbestemmen voor een bepaald onderzoeksgebied, en door het systematisch herzien en blootleggen van de zelfdienende paradigma’s, theorieën, interpretaties — en zelfs de regelrechte leugens — die door de gevestigde orde op bijna elk gebied in stand worden gehouden, werpen we een breed net uit dat toegangspunten biedt tot de wereld van radicale dissidentie voor een grote verscheidenheid aan mensen.

Hier moet ik verduidelijken — ik ben niet anti-waarheid. Ik wil niet een soort van “nobele leugen” filosofie promoten om het bedrog van de elites tegen te gaan. Wat ik wil zeggen is tweeledig: in sommige gevallen liegen de elites ronduit, en die moeten we ontmaskeren voor wat ze zijn… maar in andere gevallen moeten we erkennen dat bepaalde paradigma’s die door de elites worden gepusht, noodzakelijkerwijs interpretatief zijn en gebaseerd op subjectieve premissen, en in deze gevallen — vooral bij het verklaren van de geschiedenis — moeten we ons vrij voelen om onze eigen overtuigingen en waarden als uitgangspunt te nemen in plaats van die van hen.

De Reactionair

Boekenwinkel

Ondek onze grote collectie boeken, zoals De seksuele revolutie, in onze boekenwinkel.

In dit stadium van de strijd moeten we niet proberen om een encyclopedie van “waarheden” te canoniseren die als onbetwistbaar worden gepresenteerd op dezelfde manier als de elites hebben gedaan… we moeten bedachtzame (en zelfs polemische) debatten, kritiek en verkenningen aanmoedigen om het hele wereldbeeld te ondermijnen dat op gezaghebbende wijze door de gevestigde orde wordt gepromoot en om hun aura van legitimiteit te helpen vernietigen voor iedereen die moedig genoeg is om werkelijk op zoek te gaan naar zijn eigen antwoorden.

Dit brengt ons bij mijn tweede reden om de marge te omarmen — mijn vrijgevochten liefde voor speculatie en debat. Weinig types in ‘dissident rechts’ irriteren me meer dan de dandy-wetenschappers die door hun ongelooflijke dorst naar academische geloofwaardigheid en autoriteit in onze kringen tot gedachtenpolitie worden gemaakt. Zij werpen zich op als poortwachters tegen ‘schizo’ ideeën en theorieën omdat zij zelf, ondanks het feit dat zij ogenschijnlijk ‘dissidenten’ zijn, religieus beperkt worden door hun eigen geloof en dienstbaarheid aan de gevestigde academische en wetenschappelijke gemeenschappen. Dit zijn het soort ‘dissident rechtse’ leiders die hun concepten altijd moeten introduceren als ‘gedefinieerd door’ of ‘onderzocht door’ of ’toegelicht door’ [voeg gezaghebbende figuur hier in] en die routinematig ‘samenzweringstheoretici’ aanvallen als dwaas en ‘slecht voor ons imago’. Zij hunkeren naar het imago van de respectabele intellectueel die bijna altijd wordt geïnspireerd door de mainstream of zelfs radicaal links.

Wanneer ze “samenzweringstheorieën” voorgeschoteld krijgen die op de een of andere manier niet door de mainstream worden erkend, voelen ze niet de behoefte om zelfs maar op de ideeën in te gaan, ze wuiven het gewoon weg en maken het idee belachelijk als “destructief voor onze geloofwaardigheid als beweging”. Ik vind deze gangbare praktijk werkelijk verbijsterend, omdat ze voorbij lijkt te gaan aan het overduidelijke feit dat zo ongeveer elk idee dat de kern vormt van elk werkelijk nationalistisch wereldbeeld ons uitsluit van een zogenaamd geloofwaardige en respectabele samenleving. Alleen al nationalistisch zijn is voor de “deskundigen” en de populaire intelligentsia verwerpelijk en bizar, dus doen alsof we ook maar in de buurt kunnen komen van enige populaire ‘geloofwaardigheid’ is werkelijk absurd… en dat is als deze beïnvloeders die zich met ‘geloofwaardigheid’ bezighouden volkomen oprecht zijn — er is ook nog de mogelijkheid dat het een truc is om een beperkt speelveld te creëren waar bepaalde onderwerpen opzettelijk verboden terrein zijn. Ik twijfel er niet aan dat dit het geval is in ten minste een handvol gevallen in onze kringen.

In plaats van te zeuren over “geloofwaardigheid” — een louter subjectief concept dat verder louter gebaseerd is op wie men vertrouwt of bereid is te geloven - zouden we ons meer moeten bezighouden met het leren hoe we werkelijk zelf kunnen denken en bewijsmateriaal kunnen analyseren en rationeel onze eigen conclusies kunnen trekken. Een geloofwaardige autoriteit voor jou is een leugenachtige gek voor iemand anders, maar of een bepaalde theorie al dan niet een rationele mogelijkheid is, is een objectief criterium. Verwerp de cultus van “intellectuele deskundigen” die uw horizon willen beperken.

Bovendien kan dit proces van onafhankelijke rationele analyse en onderzoek van de zogenaamde “marginale schizo theorieën” een stimulans zijn voor het blootleggen of opnieuw evalueren van feiten die vaak worden genegeerd of als vanzelfsprekend worden beschouwd, zoals we zullen zien in enkele van de specifieke voorbeelden die ik later zal onderzoeken. Dit is een algemeen feit over elke theorie die in tegenspraak is met verhalen die ‘algemeen bekend’ zijn, want zodra je erkent dat de verhalen die je voor vanzelfsprekend hebt gehouden niet de absolute waarheid zijn, en je begint de feiten te ontleden en voor jezelf een theorie te construeren, realiseer je je hoe weinig je van tevoren wist. Het opnieuw onderzoeken van alle feiten kan vervelend lijken voor degenen die vele uren hebben besteed aan het uit het hoofd leren van de verhalen die hen via de mainstream zijn overgeleverd, of zelfs irritant voor degenen die de ‘grote denkers’ bewonderen van wie zij hun verhalen hebben ontvangen… maar het is een noodzakelijke stap om zich te bevrijden van de indoctrinatie die wij allen hebben ondergaan.

Het derde en laatste punt dat ik wil maken is hoe veel van zelfs de gekste van deze “schizo theorieën” poëtische waarheden in zich hebben. Ik zal hier later nader op ingaan, maar voor nu volsta ik met te zeggen dat er een reden kan zijn waarom zelfs theorieën van het niveau van David Icke, zoals het idee van reptielachtige opperheren, de populariteit hebben die ze hebben.